1.Mektuplar: Tehdit, nasihat, teşvik, yardım isteme gibi tarzlarda kullanılan ifadeler ile edebî bir şekilde yazılan mektuplar önemli birer belge konumundadırlar. Önemli yazışmalar, tayinler ve benzeri yazılar bütün devletlerde Divânu’r-Resâil adlı özel bir idare tarafından kaleme alınıyordu. Özel mektuplarıyla meşhur olanların başında Ebu Bekir el-Hârizmî (ö. 383/993) gelmektedir.53
2.Tevkîât: Resmî yazılarda dilekçelerin üzerine ve kenarına yazılan ve tevkîât denilen şerhler birer edebî malzeme oluyordu. Bunlar genellikle bir ayet, hadis, meşhur bir şiir ya da halifenin kendi beliğ ifadesi ile konuya uygun olarak verdiği özlü bir cevap olurdu.54
