Medenî”; “şehirli, şehre ait, şehre özgü

2. Aile ve Kadın

Tarih boyunca aile kurumu, ister hâkimiyetin baba veya annede oluşuna göre anaerkil/ataerkil, ister sosyal ve ekonomik şartlara göre geniş-dar/çekirdek ve ister tek eşli-çok eşli olsun, hemen her medeniyette var olmuştur. Çeşitli sosyo-ekonomik sebeplere ve faktörlere, toplumların gelenek ve kültürüne bağlı olarak Babilliler (ilk eş kısırsa), Mısırlılar, Yunanlılar, Hintliler, İranlılar, Araplar, Türkler, Slavlar, Cermenler, Yahudilik ve Hıristiyanlık gibi pek çok toplum ve medeniyette çok evlilik, kimisinde çok, kimisinde de az yaygın olmak üzere uygulama alanı bulmuştur.

Kadın insanlık tarihi boyunca çeşitli medeniyetlerde farkı statülere sahip olmuştur. Anaerkil aile yapısının hâkim olduğu kültürlerde kâh erkekle eşit hak ve statüye sahip olduğu gibi, kâh kutsallaştırıldığı, dahası eski antik Anadolu medeniyetlerinde hâkim olan, Yunan, Roma ve Hıristiyanlığı etkileyen bereket tanrıçası, ana tanrıça kültünde olduğu gibi tapınma konusu olduğu görülmektedir.

Ataerkil kültürlerde ise kadın için, erkeğe göre ikinci dereceye sahip olma veya hiçbir hakka sahip olmama gibi statüler söz konusu olmuştur. Eski Hindistan’da kadının hiçbir değeri yoktu. Kadın kısır olur veya hep kız doğurursa kocası onun bırakabiliyordu. Sümer, Babil gibi Eski Mezopotamya, Hitit gibi eski Anadolu medeniyetlerinde ve eski Türklerde kadın, diğer örneğin eski Yunan, Roma, Hint medeniyetlerindeki hem cinslerinin politik, sosyal, ekonomik alanlarda maruz kaldığı olumsuzluklara göre daha iyi durumda idi.