BiLMƏZ
(Şair Kərəm Kürqıraqlıya)
Özünə Arazam, Kürəm deyənin,
Heç biri sənintək çağlaya bilməz.
Öyünüb gövhərəm, zərəm deyənin,
Coşuban bənd-bərə bağlaya bilməz.
Əbədi yol getdin haqqın dalınca,
Kəsərdə sözlərin bənzər qılınca.
Yaşayıb ömr elə Kürün ardıyca,
Özülü möhkəmlər laxlaya bilməz.
Tanrının sənintək görkünü gördüm,
Sözün süxənvəri dərkini gördüm.
Nəfsi tox, taqətdə bərkini gördüm
Baş-başa gələndə yoxlaya bilməz.
Sözlərin sərrafa ləldi, incidi,
Könül sevincidi, veyin dincidi.
Dərk eylə şairtək kim birincidi,
Niyə bülbül gülü qoxlaya bilməz.
Tanrı diktəsinə vacibdi mirzə,
Dilindən nəqş edə hər şeyi təzə.
Dedin dədə sözü zarafat,məzə,
Xəyalı göylərdən saxlaya bilməz.
Namərdə, nakəsə toxun, ay Kərəm,
Ərşə çəkilibdi yuxun, ay Kərəm.
Dərc ol kitablardan, oxun, ay Kərəm,
Ölüm ölümsüzü haxlaya bilməz.
Mənalar, təzadlar soraqlı şair,
Kür olan, amma ki, qıraqlı şair.
Məhərrəm qəlbində çıraqlı şair,
Şöləndən nur sevən yuxlaya bilməz.
Dostları ilə paylaş: | 
