AĞLAMIŞAM
Məni ağlamayın,qohum,dost,tanış,
Mən özüm-özümü çox ağlamışam.
Doğru sözlərimi yozmayın yanlış,
Mən gözü-könülü tox ağlamışam.
Haqqın dərgahında çöküb qamətim,
Saz ilə söz olub tale qismətim.
Bu eldi,vətəndi,namus-qeyrətim,
Qürbətdə sinəmdə ox ağlamışam.
Məhərrəmdən dərdi-qəmi xəbər al,
Köklənib saz üstə, deynən hava çal.
Dostumla,qardaşa halaldı,halal,
Onlarsız çəkibən ax,ağlamışam.
SEVMİRƏM
Mən bir ruh adamı, səcdəgahım var,
Eşqi,ağlı dayazları sevmirəm.
Dərdlinin yanında aman-ahım var,
Dərd çəkməyən qanmazları sevmirəm.
Mənalı dolandım,pərdəli gəzdim.
Şeirdən, sənətdən demərəm bezdim.
Mən qoca dünyada itilməz izdim,
Kamaldan kəm,çox azları sevmirəm.
Məhərrəməm, muraz atı minmişəm,
Dindirəndə ehtiyatla dinmişəm.
Dədə söznü haqq kəlamı bilmişəm,
Cəfəng dolu avazları sevmirəm.
Dostları ilə paylaş: | 
