Mehmet karasakal

TEVBE Suresi

(129. Ayet)
Bismillâhir rahmânir rahîm.
فَإِن تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِيَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلاَّ هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ ﴿١٢٩﴾

(TEVBE,129) Fe in tevellev fe kul hasbiyallâh(hasbiyallâhu), lâ ilâhe illâ hû, aleyhi tevekkeltu ve huve rabbul arşil azîm.

(129) Eğer yüz çevirirlerse; de ki: Allah, bana yeter. O'ndan başka hiç bir ilah yoktur. Ben O'na tevekkül ettim (dayandım) ve O, büyük Arş'ın Rabbıdır.
Sözlük

fe in : bundan sonra, eğer

tevellev : yüz çevirirler, dönerler

fe kul : o zaman de (ki)

hasbiye Allâhu : Allah bana yeter (kâfidir)

lâ ilâhe: ilâh yoktur 

illâ hu : ondan başka

aleyhi : ona

tevekkeltu : ben tevekkül ettim (güvendim)

ve huve : ve O

Rabbu el arşi el azîmi : azîm (büyük) arşın Rabbi