Fā’ilātün fā’ilātün fā’ilātün fā’ilün
Gəldi çün qərra qəzəllər bizə ol canandan,
İsa vəş ərdi nəfəs mən mürdə cismə candan.
Oldu Şirin lə’linin Fərhadı dil aşüftəsı,
Keçisər canü cahandan keçməyisər andan.
Firqətindən qamətim xəlqə etmişəm hatəm kimi,
Başıma səngi-məlamət almışam mərcandan.
Ruxların gülzarına ərdikcə, cana, badi-sübh,
Aləmi xoşbuy tutar ol sünbülü reyhandan.
Görəli kuyində, canım, sən gözəllər şahını,
Qalmadı rizvana meylim, keçmişəm qılmandan.
Şübhəsiz, nadanü əbtər cilfü biidrakdır,
Əhli-şeir içrə səni yey görməyən Səlmandan.
Sən yalandan hatəmi-aşiq keçərsən Mehriyə,
Sümmə vallahi səni Mehri yey sevər oğlandan.
134
Fā’ilātün fā’ilātün fā’ilātün fā’ilün
Kim görürsə der səri-zülfeynin, ey qönçə dəhən,
Bağlamış müşkin rəsənlər nafeyi-ahu Xotən.
Gəh-gəh ol sərvi-səhi seyr etdiyincə bağda,
Xaki-payinə üzün sür məndən, ey sərvü səmən.
Sənin ilə, dilbəra, aləm qamu gülzardır,
Görünür sənsiz gözümə, dostum, hər gül tikən.
Çün dəmi-İsa kimi, eşqin dirildirmiş ölü,
Gəlməyincə başıma, bilmədim ol nəsnəyi mən.
Mehrinin min can ilə getdi dili-biçarəsi,
Şami-zülfündə həbibin tutdu ol miskin vətən.
135
Fā’ilātün fā’ilātün fā’ilātün fā’ilün
Kimsələr mənciləyin eşqə giriftar olmasın,
Kimsənin mənciləyin sevdiyi əğyar olmasın.
Kimsənin yarı gözündən dur olub yad olmasın,
Kimsələr qəm xanəsində çarü naçar olmasın.
Kimsələr dilxəstə olub düşməsin yardan cüda,
Kimsənin şəhrində aləm gözünə dar olmasın.
Kimsələrin gül kimi yarı üzünə gülməsin,
Kimsələr bülbül kimi fəryad edib zar olmasın.
Dilərəm haq həzrətindən Mehri kimi, dostum,
Gecə-gündüz zarı qıl, yarın sana yar olmasın.
136
Fā’ilātün fā’ilātün fā’ilātün fā’ilün
Nola, dilbər lütf edib yad etsə mən biçarəsin,
Görsə tiri-qəmzəsindən dildə yüz-yüz yarəsin.
Çeşmi-xunrizin əlindən kimə fəryad edəyin,
Kim, içər qanımı hər dəm gözləməz avarəsin.
Dudi-ahından əsər ta biləsən aşiqlərin,
Görməsən gül səfhənin üstündə xəttin qarəsin.
Ya tabundan dur ədəm, cana, rəqibi-kəlbi mən,
Ya yedirəm bir gün ona loxma-loxma parəsin.
Yoluna can vermək imiş, Mehri, ancaq çarəsi,
Yar üçün əğyara varıb necə bir yalvarəsin.
137
Fā’ilātün fā’ilātün fā’ilātün fā’ilün
Necə bir izzət edəyin yar üçün əğyarə mən,
Necə bir yalvarayın bir gül üçün min xarə mən.
Handa baxsan xardır bağrına basan qönçəyi,
Aciz oldum, dostlar, varmağa bir gülzarə mən.
Xari-qeyrət parələr bir anda min gəz ciyərim,
Kəndiliyimləmi həmdəm oldum ahü zarə mən.
Ləblərim «sirrin dəhanından çıxarmasın» demiş,
Sər verəm, bu sirri heç faş etməyəm diyarə mən.
Üz çevirər, məni gördükcə rəqibə meyl edər,
Sevdiyimdən, qeyri bilməm, neylədim ol yarə mən.
Zülfünə dilbər məni əhd eyləmiş bərdar edə,
Razıyam min canla asılmağa ol darə mən.
Xəlq içində Mehriyəm, üşşaq içində mübtəzəl,
Yar qatında acizü, avarə vü biçarə mən.
138
Fā’ilātün fā’ilātün fā’ilātün fā’ilün
Yox imiş çün kim nəsibim vəsli-canan olmadan,
Əl yudum şimdi qeyri dərdimə dərman olmadan.
Hoqqayi-lə’lindən əğyara müfərrihlər verir,
Mən iraqdan ölmüşəmdir ona heyran olmadan.
Hicr ilə yandı, köyündü qalmadı candan əsər,
Atəşi-tənnuri-qəmdə sinə biryan olmadan.
Olalı şeydası bir zərrə günahım bilməzəm,
Hər nə dersə dilbərin əmrinə fərman olmadan.
«Rəhm edəm bir gün» demiş biçarə Mehriyə həbib,
Bu kəlamı saxlasın, ya rəb, yalan olmadan.
139
Hərfi-vav
Məfā’īlün məfā’īlün məfā’īlün məfā’īlün
Bu gün bir qönçəfəm gördüm, dedim kim, ey nə candır bu,
Dedilər: bu ruhi-zibayı sorma, özgə candır bu.
Düşəldən ləblərin əksi bu cami-didəmə, cana,
Görənlər der qabağımı ki, safi dolu qandır bu.
Dedi: qəddim xəyalını dəruni-dildə mökəm tut,
Dedim kim, bir əlif kimi bu can içrə nihandır bu.
Dedi: şükranə vəslim çün ver əvvəl başü can, dedim:
Yoluna öldüyüm çoxdan, yolunda dərmiyandır bu.
Müjgən tirini sinəmdən dariğ etmə ki əvvəldən,
Xədəngi-qəmzeyi-dilbərlər üçün bir nişandır bu.
Gətir, badi-səba, lütf et, həbibin zülfi-buyindən,
Dili-məcruhimə, zira bəqayət ərməğandır bu.
Görüb, imazi-eyn etmə kəminə Mehriyi, cana,
Rəhi-eşqində can verir sənin xeyli zamandır bu.
140
Dostları ilə paylaş: |