Metafizika I kosmologija naučnika nikole tesle "Ne radim više za sadašnjost već za budućnost!"

TAJNA VATRENIH LOPTI
Tesla je uspevao da u laboratorijskim uslovima proizvodi složene energetske strukture, koje je nazvao "vatrene lopte". U prirodi je ovaj fenomen poznat kao "kuglaste munje". Njih je, pored Tesle, proučavao i ruski akademik Pjotr Leonidovič Kapica, ali nije mogao da ih kontrolisano proizvodi bez Teslinog rezonantnog transformatora. Danas, fizičari braća Korum, u Americi, sa izvesnim uspehom reprodukuju neke od Teslinih ekspperimenata i uspevaju da dobiju, pri gašenju transformatora, "vatrene lopte" koje traju vrlo kratko i čiji je prečnik svega oko tri milimetra. Prema podacima i činjenicama koje su istorijski verifikovane, Tesla je pravio "kuglaste munje" veličine fudbalske lopte, držao ih u ruci, stavljao u kutije, zatvarao poklopce i najzad vadio iz kutija. To su bile potpuno stabilne strukture, koje su trajale minutima. Dakle, Tesla je o tome znao mnogo više nego današnja nauka, tj. poznavao je tajnu fuzije hladne plazme u slobodnom prostoru. Šta mu je omogućilo da stvara ovakve sferične strukture? Bila je to ideja etarskog dijametra, tj. pretpostavka da su materija i prostor u suštini nerazdvojivi, odnosno imaju zajedničku strukturnu jedinicu, a ono što ih zapravo razlikuje je vremenska koordinacija. Tesla je time ušao u jednu oblast u koju niko pre njega nije ušao - u inženjering vremena. Isticao je takodje da njegovi elektromagnetski talasi nisu "hercijanski", tj. da je talasna dužina njegovog emitovanog talasa identična magnitudi distancije na koju se prenosi, odnosno udaljenosti od emitera do prijemnika. Osim toga, u Teslinim eksperimentima nisu u rezonanciji bila samo oscilatorna kola aparata koji učestvuju u prenosu, već je ceo sistem takodje bio rezonantan sa prirodnim elektromagnetskim osobinama koridora kroz koji talasi prolaze. To znači da oscilator koji počne da emituje jednostavno odseče etar u prostoru od emitera do cilja i tu stvara karakteristično stojeće polje. Tako se isprva formira noseći talas koji sam po sebi ne može da prenosi energiju zato što ne osciluje. Na ovaj osnovni talas Tesla bi uključivao nižefrekventno polje, tj. propuštao bi talase koji su predstavljali niže harmonike osnovnog nosećeg polja i to u odnosu 1:4. Na taj način projektovao bi energiju na željenu razdaljinu i postizao bi snažno i neprestano električno pražnjenje u odredjenim zonama, stvarajući zid jonske plazme. Kroz ovaj energetski zid nije moglo da prodje ništa, a da se ne dezintegriše u molekule ili atome.