Mezheplerde Mehdilik İÇİndekiler

Kur’an, Hz. İsa (a.s)’ın Ruhu ve Vücuduyla Göğe Yükseltildiğini Buyurmaktadır

Bu ayetlerde her ne kadar “ ref ” kökü daha ziyade maddî anlamda kullanılmışsa da, bu kökün Kur’an’da genellikle maddî manada kullanılması, Hz. İsa aleyhi’s-selâm ’ın göğe yükselişinin de sadece maddî ve fizikî olduğu anlamını vermemektedir. Esasen “ ref ” veya Türkçesiyle “yükselme” kökü mutlak bir fiil olup salt maddî veya salt manevî bir anlamla yüklü değildir. Birlikte kullanıldığı isim veya sıfatın konumuna göre maddî veya manevî anlam ifade edebilir. Meselâ Kur’an’da Hz. Yusuf aleyhi’s-selâm ’ın annesiyle babasını tahta çıkarıp oturttuğu buyurularken kullanılan “ ref ” fiilinin manası, Hz. Yusuf’un onları manevî anlamda tahta çıkarttığı ve meselâ sosyal konum ve prestijlerini yücelttiği şeklinde değildir elbette; bilinen anlamda, fizikî olarak bir “tahta çıkma ve oturma”dır bu. Veya meselâ, Bakara 63’le, Nisa 154’te yine “ ref ” fiiliyle geçen “Tur Dağı’nın İsrailoğulları’nın üzerine yükseltildiği” buyruğunda manevî bir mana kastediliyor değildir; yani Allah Teala İsrailoğulları’nın korkarak O’na teslim olması ve emirlerine uyması için Tur Dağı’nın manevi değer ve konumunu yücelttiğini buyurmuyor burada; bilakis, Allah’tan korkmaları için, bizzat Tur Dağı’nı fizikî olarak yükseltip onların üzerine çıkardığını, tepelerine diktiğini buyurmaktadır. Hz. İsa aleyhi’s-selâm ’la ilgili ayetlerde kullanılan “ ref ” kelimesine gelince Hz. İsa aleyhi’s-selâm ’ın manevî makamı için mi, yoksa bizzat kendisi için mi kullanıldığına bakmak gerekir; o zaman bu “yükselme”nin manevi mi, yoksa maddî mi, olduğu kolaylıkla anlaşılacaktır.

Söz konusu ayetlerde “ ref ” kelimesinin geçtiği ve Hz. İsa aleyhi’s-selâm ’ın göğe çekilip yükseltildiği yerde onun manevî makam ve mevkisiyle ilgili bir ibare yer almıyor, bilakis, bizzat Hz. İsa’nın aleyhi’s-selâm kendisinin göğe çekilip yükseltildiği buyurulmaktadır. Evet, Yahudilerin öldürmek istediği, Hz. İsa’nın kendisi olduğuna göre Allah Teala’nın kudret ve mucizesiyle kurtarıp göğe çıkardığı da bizzat Hz. İsa aleyhi’s-selâm ’ın şahsıdır. Nitekim Nisa suresi’nin 156. ayet-i Kerimesinde bu hakikat çok net bir şekilde anlatılmakta ve şöyle buyurulmaktadır:

“Oysa onu öldürmediler ve asmadılar, ama onlara öyle göründü. Ayrılığa düştükleri şeyde doğrusu şüphededirler. Bu husustaki bilgileri ancak zanna uymaktan ibarettir. Kesinlikle onu öldürmediler, bilakis, Allah onu kendi katına yükseltti. Kitap ehlinden olup da, ölmeden önce İsa’ya inanmayacak kimse yoktur.”

Görüldüğü gibi yukarıdaki ayet-i kerimede “onu öldürmediler” denilirken “o”ndan kastedilen Hz. İsa aleyhi’s-selâm ’ın bizzat kendisidir, manevî makamı değil. Çünkü onu öldürmediler buyruğunda da “Manevî makamını veya ruhunu öldürmediler” gibi bir anlam kastedilmemektedir. Her iki cümlede de söz konusu edilen bizzat Hz. İsa aleyhi’s-selâm ’ın kendisidir; yoksa, fiillerin zamir ekindeki 3. tekil şahıs zamirini bir “Hz. İsa’ya”, bir de “onun manevi makamına veya ruhuna” şeklinde açıklamak gerekir ki böyle bir tabir dilbilgisi kurallarına tamamen aykırı ve böyle bir ibarenin Kur’an-ı Kerim’de yer alması düşünülemez.

Hz. İsa aleyhi’s-selâm ’ın bu “göğe çekilme” olayında sadece ruhunun değil, vücudunun da çekilmiş olduğunun bir diğer delili de, sırf ruhun göğe yükselmesi olayının sadece Hz. İsa aleyhi’s-selâm ’a değil, bütün peygamberlere mahsus bir olay olmasıdır; bütün peygamberlerin ruhu, vefatlarından sonra göğe yükselir. Halbuki vefatlarında şüphe bulunmayan ve ruhu kesinlikle göğe yükselmiş olan diğer peygamberlerin vefatı için Kur’an-ı Kerim’de “ refe’e ” veya “ refe’nâ ” tabiri kesinlikle kullanılmamıştır, bu tabirin peygamberler içinde sadece Hz. İsa’ya mahsus olması, onun “ ref ”i, yani “yükselmesi ve göğe çıkması”nın, bütün diğer peygamberlerin ruhunun göğe yükselmesinden farklı bir olay olduğunu gösterir ki, bu da onun ruhunun yanı sıra vücudunun da göğe yükselmiş olduğu manasına gelir. Aksi takdirde bütün peygamberlerin ruhu göğe yükseldiğine göre sadece Hz. İsa aleyhi’s-selâm için “göğe çekildiği” “semaya yükseltildiği” ve “yukarıya çıkarıldığı” tabirinin kullanılmış olmasının hiçbir ayrıcalığa delalet etmediğini söyleyebilmek elbette ki mümkün değildir.

c- Hz. İsa (a.s)’ın Nüzulüyle İlgili Hadislerin Tevatürü

Fığlalı, söz konusu eserinde Hz. İsa aleyhi’s-selâm ’ın nüzulünün, Deccal’ın çıkışıyla ilgili hadislerde zımnen bildirildiğini ve bu hadislerin haber-i vahid olduğunu, anlamlarının da Kur’an ayetleriyle bağdaşmadığını iddia ediyor.

Fığlalı’nın bu iddiasının da tutarsız olduğunu ve hakikatle bağdaşır yanı bulunmadığını hemen belirtelim; zira Hz. İsa aleyhi’s-selâm ’ın nüzuluna delalet eden hadisler Ehl-i Sünnet kaynaklarında tevatür derecesine varmaktadır; nitekim Ehl-i Sünnet uleması da Hz. Mehdi aleyhi’s-selâm ’la ilgili hadislerin tevatürlüğünü açıklarken veya meseleyi başlıca bir mevzu olarak ele alırken bu hususu özellikle vurgulamaktadırlar ki, biz burada söz konusu tanınmış alimlerden bazıları isimleri aktarmanın faydalı olacağı kanısındayız:

1- el-Hafız b. Muhammed b. el-Hüseyin el-Âbırî: Hz. Mehdi aleyhi’s-selâm , Hz. İsa aleyhi’s-selâm ’ın nüzulü ve Deccal’ın hurucu ile ilgili hadislerin tevatür derecesine vardığını tespit eden bu alimden daha önce de söz etmiştik.

2- Gazi Muhammed b. Ali el-Şevkânî: Bu Ehl-i Sünnet alimi de yukarıdaki üç mevzuu ele aldığı “ Beklenen Mehdi aleyhi’s-selâm , Deccal ve Hz. İsa aleyhi’s-selâm ’la İlgili Hadislerin Mütevatir Oluşunu Açıklama ” adlı eserinde aynı noktayı vurguluyor.

3- Ebu Abdullah Muhammed b. Cafer el-Ketânî el-Mâlikî.

4- Mümin b. Hasan Mü’min el-Şeblencî faydalar başlığı altında şöyle diyor:

a) Savaik’te şöyle demiştir: Doğru olan görüş Mehdi’nin gelişinin İsa’nın inişinden önce oluşudur. Bazıları ise sonra olduğunu söylerler.

b) Hadisler Peygamber’den tevatür haddine ulaşmıştır ki, Mehdi Peygamber’in Ehl-i Beyt’indendir ve yeryüzünü adaletle dolduracaktır.

c) Hadislerde tevatür şeklinde yer aldığına göre Mehdi Şam’daki Filistin toprağında Led kapısında Deccal’ı öldürmek için İsa’ya yardım edecektir.

5- Keşmirî: “Hz. İsa aleyhi’s-selâm ’ın Nüzulüyle İlgili Mütevatir Hadisler Üzerine” adlı eserinde.

Bütün bunlar bir tarafa, Ehl-i Sünnet nezdinde Hz. Mehdi aleyhi’s-selâm ’ın zuhuruyla Deccal’ın çıkışına dair hadislerin konusunu pekiştiren önemli kaynak sahihlerdir; Sahih-i Müslim ile Sahih-i Buhari ’de bu konuya dair nakledilen hadisler tevatür haddine varacak kadar çok ve nettir.

Hz. İsa aleyhi’s-selâm ’ın nüzulüyle ilgili mütevatir hadislerin içeriğinin Kur’an’la bağdaşmadığı konusuna gelince; Fığlalı Bey’in diğer iddiaları gibi bu da boş ve kof bir iddia olup gerçeklere tamamen aykırıdır. Nitekim bahsimizin daha önceki bölümlerinde Nisa suresinin 158. ayetiyle Âl-i İmran 55’te Hz. İsa aleyhi’s-selâm ’ın nüzulüyle ilgili ayetlerde, onun ruhu ve bedeniyle göğe çıkarılmış olduğunun belirtildiğini vurgulamıştık; bu incelemeden sonra söz konusu hadislerle ayetler arasında hiçbir uyumsuzluğun bulunmadığı kolaylıkla anlaşılmaktadır; Hz. İsa aleyhi’s-selâm ’ın gökten nüzul edeceğine dair eldeki hadislerle Kur’an ayetleri arasında tam bir uyum olup her ikisi de birbirini pekiştirici niteliktedirler. Bu nedenledir ki Hz. İsa aleyhi’s-selâm ’ın gökten ineceği yolundaki İslam inancı, aslında Ehl-i Sünnet akidesinin vazgeçilmez inançları arasındadır ve usulden sayılır. Şiada da aynı inanç, aynı hadde mevcuttur; ancak, Şia’da eksen konu, Hz. Mehdi aleyhi’s-selâm ’ın zuhurudur ve Hz. İsa aleyhi’s-selâm ’ın gökten inişi olayı, Hz. Mehdi aleyhi’s-selâm ’ın zuhurunda vuku bulacak yan olaylardan biri durumundadır. Her halükarda Ehl-i Sünnet itikadına sahip bir Sünni ve Ehl-i Beyt itikadına sahip bir Şii içini Hz. İsa aleyhi’s-selâm ’ın gökten ineceği gerçeğini de inkar edebilmek mümkün değildir.