Microsoft Word al adab oqshom ziyouz com doc

141-bob. Mol va jon amniyati haqida 
 
303. Ubaydulloh ibn Mihsan Ansoriy (r.a.) aytdilar: "Rasululloh (s.a.v.): "Kimki o'z oilasi 
ichida tinch, tani sog' bo'lib tursa va oldida shu kuniga yetarlik taomi bo'lsa, u odamga 
go'yo bugun dunyo berilgan hisoblanadi", dedilar". 
 
142-bob. Ko'ngal shodligi haqida 
 
304. Muoz ibn Abdulloh (r.a.) aytdilar: "Bir kuni Rasululloh (s.a.v.) sahobiylar oldiga 
chiqdilar. Ko'rinishlarida g'usl qilganlik alomati bor edi. Sahobiylar Rasululloh (s.a.v.) 
ayollari bilan yaqinlik qilgan bo'lsalar kerak, deb o'yladilarda: "Yo Rasulalloh, biz sizning 
ko'nglingizni shod ko'rayapmiz", dedilar. Rasululloh (s.a.v.): "Ha, alhamdulilloh, 
ko'nglim shod", dedilar. Shundan keyin sahobiylar boylik to'g'risida gapirishdi. 
Rasululloh (s.a.v.): "Boylik yomonliklardan saqlanadigan kipshlar uchun zararsizdir. 
Mana shunday kishilar uchun tan sog'lik boylikdan ham yaxshiroqdir va ko'ngil shodligi 
(Allohga tashakkur etish lozim bo'lgan) ne'matlardan biridir", dedilar". 
 
305. Navos ibn Sam'on (r.a.) aytdilar: "Sahobiylardan biri Rasululloh (s.a.v.)dan ezgulik 
va gunohning mohiyatini so'radi, Rasululloh. (s.a.v.) javob berib dedilar: "Ezgulik go'zal 
axlokdir, gunoh esa, vijdonni chulg'ab olib, uni odamlardan pinhon qiluvchi narsadir". 
 
306. Anas ibn Molik (r.a.) aytadilar: "Rasululloh (s.a.v.) xilqatda ham, axloqda ham 
odamlarning eng yaxshisi, eng javonmardi va eng shijoatlisi edilar. Ke-chalarning birida 
Madinada qo'rqinchlik bir tovush eshitildi. Kishilar o'sha tovush eshitilgan tomonga yo'l 
oldilar. Rasululloh (s.a.v.) hammadan ilgari yelkala-riga qilich osib, Abu Talha (r.a.)ning 
egarlanmagan yalang'och otiga minib, o'sha ovoz chiqqan yerdan qaytib 
kelayotganlarida yo'lda borayotgan kishilarga duch keldilarda: "Qo'rqmanglar, 
qo'rqmanglar", deb ularga tasalli berdilar va Abu Talhaning otini maqgab: "Bu otni men 
dengizdek misoli ko'rdim", dedilar". 
 
307. Jobir ibn Abdulloh (r.a.) aytdilar: "Rasululloh (s.a.v.): "Kishilarga qilinadigan har bir 
yaxshilik sadaqa hisoblanadi, hatgo bir birodaringga ochiq yuz bilan ro'baro' kelishing va 
chelagingdan uning idishiga (suv) solib berishing ham sadaqa bo'ladi", dedilar".