Microsoft Word bankir ziyouz com doc
Yüklə 0,96 Mb. Pdf görüntüsü
|
| www.ziyouz.com kutubxonasi
126 allanimani ko‘rsatardi. “Rolli” fotoaparati va yelkasiga osib olgan yorituvchi apparat bilan qurollangan boshqa bir notanish odam Xanni Kerd haykalini ko‘zdan kechirardi. — Vu-u-di-i, — cho‘zib dedi Mak Berns. Bu so‘z uning san’ati uchun oz joy qoldirganday bo‘lib ko‘rinishiga qaramay, u baribir unga alohida jarang kasb etmoqchi bo‘ldi va so‘z yana birmuncha muddat havoda aks sado berib turdi. — Vudi, “Star” tahririyatidan kelgan Jim Stekkert bilan tanish, bu esa — mister Kessler, uning fotoapparatlari. Jentlmenlar, tanishinglar — Vuds Palmer-kichik. Palmer oldinga bir necha qadam qo‘ydi, kelganlar bilan birma-bir qo‘l berib ko‘risha boshladi. Stekkert ozg‘in, kasalvand chehrali va horg‘in ko‘zli odam edi, go‘yo lablari tashqi ta’sir, rele yordamida tabassumdan harakatga keladiganday. Ichimdan top odam, bundaylardan ko‘p narsani ololmaysan, o‘yladi Palmer. Fotograf Kessler, ko‘p o‘tmay, o‘zi sezgandek, butunlay boshqa tabiatli odam edi. — Bu sizning ishingizmi? — qiziqsindi fotograf haykalga barmog‘ini qo‘yib. — Bu Xanni Kerdning ishi. — Unda nima ifoda etilgan? — Bolalarimning portreti. — U-u! Sizni boplab shilishganga o‘xshaydi. — Xato qilmadingiz, — jiddiy javob berdi Palmer. Haykalni tomosha qilar ekan, Kessler orqasi bilan Palmerga o‘girilib oldi. — Yechib bo‘lmas rebus. AQShda tayyorlangan, — ming‘illab qo‘ydi u. — Mak, — gap qotdi Palmer, — meni ham mana bu yig‘ilish maqsadidan voqif qilish vaqti kelmadimikan? Yoki men o‘zim o‘ylab topaymi? — Nahotki siz... — Berns to‘xtadi, qovog‘ini uydi, pastki labini tishladi va xayolga cho‘mgancha uni chaynab qo‘ydi. — Bu qanaqasi, men hayron qolayapman, — davom etdi u ovozini pasaytirib, — men o‘ylovdimki, siz... O’ylovdimki, men... Jim Strekkert “Star”da moliya bo‘limida ishlaydi, Vudi. U... — Faraz qilaylikki, men bu shaharda yangi odamman, — uning gapini bo‘ldi Palmer, — ammo mister Stekkert nima bilan shug‘ullanishi menga kunday ayon. — U Virjiniya Kleri va Garri Elder tomon o‘girildi. — Balki sizlardan birontangiz menga tushuntirib berarsiz?... — Bernsga murojaat qilavering, — javob berdi Virjiniya jilmaygancha. — Bizning o‘zimiz ham unchalik yaxshi bilmaymiz... — Bo‘ldi, tushunarli, — birdaniga dedi Mak Berns va hamma unga burilib qarashi bilan davom etdi: — mister Palmer bugun qanaqangi shonli kun ekanini esdan chiqargan, buni qarang-a, atigi o‘n besh yil o‘tibdi-yu, u bo‘lsa esdan chiqarib o‘tiribdi... — O’n besh yil? Nimani aytayapsizlar? — so‘radi Palmer. — Hoy Vudi, nima qilasiz o‘zingizni hech narsa bilmaganga solib, jin ursin, — uning gapini bo‘ldi Berns va “Star” reportyori tomon burilib dedi: — Hech shunaqasini ko‘rmaganmisiz? — Bo‘lmasa-chi, — qo‘pol ohangda dedi Stekkert. — Har gal mijozlaringiz o‘z vaqtida ogohlantirib qo‘ymaganida shunaqa bo‘ladi. — U Palmerga burildi va yuzida zo‘raki jilmayish paydo bo‘ldi. — Agar mana bu nusxaga ishonadigan bo‘lsak, — Stekkert boshmaldog‘i bilan Berns tomonni ko‘rsatdi, — bugun Penemyundening o‘n besh yilligi. Uning yuzidagi tabassum sun’iy ravishda g‘oyib bo‘ldi. Palmer qovog‘ini uydi: — Nahotki? Jin ursin, rostdanam shunaqaga o‘xshaydi. — U stolga kelib o‘tirdi va takrorladi: — O’n besh yil. — Demak, Berns o‘ylab topmagan-a? Shu to‘g‘rimi? — O’n besh yil deganingizga qo‘shilishim mumkin, — javob berdi Palmer, — ammo aniq sanasini ayta olmayman. |