Microsoft Word bankir ziyouz com doc
Yüklə 0,96 Mb. Pdf görüntüsü
|
| www.ziyouz.com kutubxonasi
287 — Xatoga yo‘l qo‘yganim kulgili. Seni juda yaxshi bilaman deb o‘ylardim. Seni shunchaki, otasiga o‘xshagan o‘g‘il-da, degan fikrda edim. — Berkxardt xayratda qolgandek ko‘zlarini qisdi. — Sen asli kimning o‘g‘lisan? — O’zimniki, o‘z-o‘zimniki, — dedi Palmer go‘yo o‘zi bilan gaplashayotgandek past ovozda. — Kimniki? Palmer yo‘taldi. — Faqat o‘zimniki, — aniq-tiniq qilib gapirdi Palmer. Berkxardt go‘yo Palmerning javobini hazm qilayotgandek, bir muddat ostonada turib qoldi. Keyin eshikni ochdi. — Umid qilamanki, — aynan o‘zligingni topish senga yoqsa kerak, — dedi u. — Odatda u menga juda yoqar edi... Oltmish yettinchi bob Palmer soat olti yarimda uyg‘ondi. Qo‘ng‘iroqli soatni o‘chirib, kabinetni yig‘ishtirdi. Yozuv stoli yonidagi orom kursiga cho‘kib, o‘tgan kunlar voqealari yozilgan qog‘ozlarni o‘qiy boshladi. Aktsiyadorlar yig‘ilishi bugun soat o‘nda boshlanib, kunning yarmida tugashi kerak edi. Agar hamma ish joyida bo‘lsa, bir necha oy avval tuzgan rejasi ro‘yobga chiqadi — uni direktorlikka saylashadi. Biroq hammasi ravon ketishiga negadir ishongisi kelmasdi. Shubhasiz, tasodifiy narsani aniq topish lozim. Oila a’zolari birin-ketin uyg‘onib, odatdagi kun boshlanguncha u juda ko‘p narsalarni o‘yladi. Soat sakkizda telefon jiringladi. U nonushta qilayotgan edi. — Hozirgina yana besh ming sarfladim, — deb xabar berdi Mak Berns. Palmer og‘zidagi luqmani chala chaynab, yutdi. — Fogelgami? — Uni ikki oyga Yevropaga, yubordim. Yetarli muddat, a? — Men Olbanida hamma narsa silliq kechdi deb o‘ylagandim. — Xuddi ipakdek. Lekin sen ayni damda Fogel “Panamerika” samalyotida uchib ketayotganini eshitib, o‘zingni yanada baxtiyor his etmaysanmi? — Hmm, — Palmer labidagi ushoqlarni artdi. — Bank qo‘mitasidan birorta xabar bormi? — Peshinda bilaman. — U qanday bo‘ladi? — Chamasi, ular bo‘linish haqidagi xabardan qo‘rqishadi va uni chiqindi xonaga chiqarib tashlashga urinib ko‘rishadi. — Ajoyib. Keyinroq gaplashamiz, Mak. Palmer stolga qaytdi va Edis bilan Jerrining gaplarini chala eshitdi. — ...umuman, sening ishing emas. — Nima uchun? — qiziqdi qizaloq. Palmer o‘ziga qarash uchun bir soniya boshini ko‘targan qizining kulrang ko‘zlariga tikildi. Qiz yana taom likopchaga boshini egdi. — Nimani tushuntiryapsan? — so‘radi u. Edis unga xavotirlanib qaradi: — Sening ishingni. — Hmm? — Men, shunchaki, janob Berns senga bunaqa noqulay vaqtda nega qo‘ng‘iroq qilayotganini bilmoqchi edim, — tushuntirdi Jerri, — onam aytdiki... — Onang haq, — gapini bo‘ldi Palmer. — Bu — sening ishing emas. — U yana bir burda nonga yog‘ surdi. — Bir jihatdan esa sening ishing meniki ham-da! |