Microsoft Word choliqushi ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
40
— Ha, bugun ham yomg‘ir yog‘ish xavfi bor... 
Bo‘lam o‘zining sokin, beqaror tabiatiga o‘xshagan bugungi havodan juda mamnun 
ekanligini gapirgan edi, Mujgon bunga e’tiroz etdi. Qo‘lidagi shamsiyani ochib-yopib 
o‘tirgach: 
— Yaxshi-yu, lekin odamni diqqinafas qilib yuboradi, — dedi. — Bu mavsumdan keyin 
kunlar ko‘pincha shu bugungiga o‘xshab turaveradi. So‘ngra qish. Bilmaysiz, bu yerning 
qishi odamning yuragini siqib yuboradi... Otam aksiga olib shunday ko‘nikib ketdiki, 
boshqa yerga jo‘natishmasin deb qo‘rqadi. 
Komron hazillashdi: 
— Bu yerning qishiga ko‘p qarshi chiqavermang. Kim biladi, balki bu yerlik biron ba-
davlat odamdan kuyov qilarsiz. 
Mujgon buni jiddiy tushunib, kallasini silkidi. 
— Xudo saqlasin. 
Shu dam yonimizdan bir yalang oyoq baliqchi o‘tib qoldi. Men bir kun bu qari baliqchi-
ga o‘zimni Marika deb tanitgan edim. Boshiga yangi qizil ro‘mol o‘rab olibdi. Meni ko‘rib, 
hol so‘radi: 
— Kamnamo bo‘lib ketding, Marika? 
— Biron kun siz bilan baliq ovga chiqsammi deb yuribman, — dedim. 
Bir-birimiz bilan gaplashib, dengiz labiga qarab ketdik. Bir ozdan so‘ng yana ularning 
yoniga qaytib kelsam, Mujgon bo‘lamga Marika voqeasini hikoya qilib turgan ekan. So‘zi-
ni bitirib, bilagimdan ushladi. 
— Meni emas, Faridani Taqirdog‘ida qoldirib ketsak kerak, — dedi. — Kuyov chiqdi. 
Iso kapitan degan baliqchining o‘g‘liga so‘rashyapti. Baliqchi deb hafsalangiz pir bo‘lma-
sin, nihoyatda badavlat kishi. 
Komron kuldi. 
— Millioner bo‘lganda ham biz uning davlatiga uchmaymiz, a, Farida? — dedi. — Men 
Faridaning bo‘lasi bo‘lganim uchun bunga hech rozi bo‘lolmayman. 
Esli-hushli Mujgonni bugun qaysi shayton vasvasasiga oldi ekan? Komronning shu 
so‘ziga u nima deydi deng? 
— Bunisini qo‘yavering. Faridaga yana boshqa alomat joylardan ham chiqyapti. Masa-
lan, quyoshday porlab turgan bir suvori ofitseri. Har oqshom otiga minib uyimizning oldi-
ga keladi. Faridaga manzur bo‘lish uchun har xil xavfli hunarlar ko‘rsatadi. 
Komron bu safar qahqaha urib kulib yubordi. Lekin bu qahqaha ichida kulgiga o‘xsha-
magan g‘alati bir narsa— ko‘ngil siniqligi bor edi.
— Bunisiga bir nima deyolmayman. Ixtiyor o‘zida,— dedi. 
Mujgonga yashiriqcha: “hali qo‘limga tushasan-u” ishorasini qildim-da: 
— Sen haddingdan oshyapsan, bilasan-ku, men bunaqa bema’ni gaplarni yoqtirmay-
man, — dedim. 
U, ehtiyoti shartdan Komronning orqasiga o‘tib olib, ko‘zlarini qisdi. 
— Ikkalamiz hech bunaqa gaplarni gapirmaymiz, a, Farida? — dedi. 
— Yolg‘onchi, tuhmatchi... 
Komronga jon kirdi: 
— Menga ham aytsang bo‘laveradi, Mujgon, — dedi. — Men axir yot emasman-ku... 
Jahl bilan yer tepindim. 
— Tushundim. Siz bilan janjalsiz gaplashib bo‘lmas ekan. Xudoga topshirdik, — de-
dim-u, jahl bilan dengiz tomonga tez-tez yurib ketdim. 
* * * 
Tez-tez yurib ketgan bo‘lsam ham, bu ketishim boshlangan bo‘lmag‘ur gap-so‘zga xo-

---

Choliqushi (roman). Rashod Nuri Guntekin