Microsoft Word choliqushi ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
89
yuborishga qaror qilibdi. Shu kecha biletlarni olganligini, ertasiga ertalab o‘zi kelib 
jo‘natmoqchi ekanligini aytgani kelibdi. 
Lekin monastirlik xonim uni osonlik bilan qo‘yib yuborarmidi? Tabiiy, yolvora, surkana 
boshlagan. O‘rtalarida, kim bilsin, qanday so‘zlar, qanday mojarolar o‘tgandan so‘ng bu 
qo‘rqinchli kaltak fasli boshlangan. 
Ikki soatchadan so‘ng endi uxlayman deb turganimda Hoji xalfa eshigimni qoqib qoldi. 
— Menga qara, xo‘jonim. Musofirxonada sendan boshqa xotin kishi yo‘q. Bechora 
hushidan ketib yotibdi. Faqat kulish kerak emas. Bor, xudo xayringni bersin, holidan xa-
bar ol. Bizning otimiz erkak ekan... yoniga kirib bo‘lmaydi. O‘lib-netib qolsa bormi, bo-
shim naq baloga qoladi-ya! — dedi. 
Hoji xalfaning yuzini qiya ochilgan eshikdan ko‘rdim-u, meni yana kulgi oldi. Holini 
so‘ramoqchi bo‘ldim, lekin og‘zimga hech qanday so‘z kelmadi. 
Hoji xalfa yuzimga xo‘mrayib qaradi-da, yarim mungli bir alfozda bosh tebratib: 
— Kulasan-da! Topib olganing nuqul hiqir-hiqir! Yomon shumsan-da! Buni qaranglar 
endi! — dedi. 
“Kulasan-da” so‘zini shunday g‘alati qilib aytdi-ki, yana o‘zimni kulgidan to‘xtata ol-
madim. 
Bechora qo‘shnim oldida bir soatcha ovora bo‘ldim. Boyoqishning badani ko‘karib, 
hammayog‘i momataloq bo‘lib ketibdi. Tez-tez hushidan ketar, ko‘zlarining qorasi yumi-
lib, jag‘lari qaltirardi. 
Men hayotimda birinchi marta shunday betobga uchrashim edi. Nima qilishimni bil-
may qoldim. Lekin boshga tushganni ko‘z ko‘rar, deydilar, shunday paytlarda uning ham 
yo‘li topilar ekan... 
Har biri eng kami besh minut davom etgan bu shaytonlash paytlarida bechoraning bi-
laklarini, badanlarini uqalar, qiziga grafindan suv quydirib, yuziga sochar edim. Peshona-
si, betlari, lablarining bir qancha yeri yorilgan. Bu yoriqlardan tizg‘ib chiqayotgan qonlar 
eliklarga, surmalarga qorishib, ko‘ksiga loyqa suvdek oqib tushar edi. Voy xudo, muncha 
ko‘p bo‘yoq bor ekan bu yuzda!.. Yuziga qancha suv sepsam ham, hech yuvilib tugama-
sdi. 
Bugun ertalab uyg‘onsam ro‘paramdagi nomer bo‘shab qolibdi. Ofitser ertalab kelib 
uni bolalari bilan aravaga solib olib ketibdi. Qo‘shnim ketishdan avval meni ko‘rish, xayr-
lashish uchun uyimga kiribdi, lekin kecha o‘zi tufayli uyqusiz qolganimni bilgani uchun, 
uyg‘otishga ko‘zi qiymabdi. Hoji xalfaga salomini topshirib, ko‘zlarimdan qayta-qayta 
o‘pib qolibdi. 
 
*  *  * 
Aravada ko‘zim Hoji xalfaning yuziga tushdi deguncha o‘zimni tuta olmay kulardim. U 
bu o‘rinsiz vaqti-chog‘ligimning sababini bilar, g‘amgin bir kulimsirash bilan boshini te-
bratib: 
— Kulasan-da! Topib olganing nuqul hiqir-hiqir!— deb menga to‘ng‘illar edi. 
Keyin kechqurungi tepkining dahshatini eslab: 
— La’nati zolim meni shunday tepdiki, bilasanmi, afandim, qornimning ichini aralash-
quralash qilib yubordi. Mirat, mendan senga otalik nasihati: o‘ng quloq-so‘l qulog‘ingda 
bo‘lsin, zinhor er-xotinning o‘rtasiga tushma. Er-xotin ipakdir, oraga tushgan ko‘ppakdir, 
degan gap bor, — deyardi. 
Nihoyat, shahar tashqarisidagi buloqqa yetib keldik. Biz shu yerda ayrilishimiz kerak. 
Hoji xalfa ichiga to‘ldirib kelgan ikki shishadagi suvlarni to‘kib tashlab, buloq suvidan ol-
di-da, qari aravakashga uzundan-uzoq yo‘l-yo‘riqlar berdi. Nevrik xonim kecha mening 
uchun yopgan nonlarini ko‘zlaridan duv-duv yosh to‘kib turib savatlarimga joyladi. 

---

Choliqushi (roman). Rashod Nuri Guntekin