İlk Hâricî fırkaların ortak düşünceleri, Osman ve Ali’den ve onları
siyasi davalarında haklı görenlerden teberrî edip uzaklaşmalarıdır. Bunu,
bütün ibadet ve iyi davranışların üzerinde bir özellik olarak görürler ve ancak
bunun kabulü durumunda bir Müslümanın nikâhının geçerli olacağını
belirtirler. Ayrıca büyük günah işleyenleri kâfir saymayı ve imam (devlet
başkanı) sünnete aykırı uygulamalarda bulunduğunda ona karşı ayaklanmayı
(hurûc/isyan) bir farziyet kabul ederler. Kendi kanaatlerine katılmayanları,
müslüman olsalar dahi kafir sayıp, mal ve canlarını helal addederler.
