Alisher Navoiy. Favoyid ul-kibar
www.ziyouz.com kutubxonasi
225
Menki hijron neshidin bir lahza topmasmen amon.
Ashk uza qolqir zaifu zor jismim ohdin,
Tund yel tahrikidin andoqki, bahr uzra samon.
Eldin o‘lmishmen
ramida ani rom aylay debon,
Lekin ul yor elga rom, ammo erur mendin ramon.
Bu fano dayrida har damkim o‘tar, tut mug‘tanam
Kim, yana bir damg‘acha mumkin emas bo‘lmoq zamon.
Ey Navoiy, davr agar budur, meni mast etkali
Sen to‘la quykim, men aning sofu durdin tolg‘amon.
443
Ul koni
malohatda demon bor edi bir on,
Lav tanzur fi husnihi-l-on kamo kon.
In ihtariqa jismi min nori havoyih,
Kuymasligi xasning choqin yetkanda ne imkon.
O‘lgum susabon hajr biyobonida, rahm et,
Konat shafahak-aynu hayot ano atshon.
Yo qurratu ayni ji’ va-r-ham bidumu’i,
Kim qildi bu selob ko‘zum uyini vayron.
Ey qonki, ko‘zumdin oqasen rahmki, o‘lgum,
Min jayri dami-l-ayni lano hosilu iyqon.
Lav lam yakuni-r-royihati-l-manzili salmo,
Yuz qatla band manzilidin ketmish edi jon.
Har vajh ila gar o‘lsa
Navoiy ne ajabkim,
Min kulli vujuhin sufi vajhika hayron.
444
Ey, yuzung ustida ko‘z andoqki, oraz uzra ayn,
Nun bila ikki qoshing ichra tafovut binu bayn.
Men kimu taqvo musulmonlarki, har soat solur
Ko‘ngluma ul ikki kofir ko‘z xayoli sho‘ru shayn.
Anjum istar
charx tosida tugonlar ishqdin,
To ko‘rubtur ul muqammirvash qo‘lida ka’batayn.
Yirtting umrum sijillin, tig‘ ila boshim chopib,
Qolmadi bo‘ynumda hijron o‘lturub bori bu dayn.
Alisher Navoiy. Favoyid ul-kibar
Dostları ilə paylaş: