Alisher Navoiy.
Favoyid ul-kibar
www.ziyouz.com kutubxonasi
80
Kerakliktur anda sabukborlig‘lar.
Navoiy, bahor o‘ldi, tavbangni sindur
Ki, xushtur bu fasl ichra xummorlig‘lar.
152
Oncha ko‘nglumni jununu ishq yag‘mo qildilar.
Kim, meni devonani olamg‘a rasvo qildilar.
Xalq ba’zi kuldp, ba’zi ibrat olib yig‘ladi,
Har qachon mufrit jununimni tamosho qildilar.
G‘amzasi har damki qon to‘kmakka xuni istadi,
Ko‘zlari men qoni to‘lg‘an sari imo qildilar.
Men gadokim, vaslekim chun ko‘rdilar yuz tig‘i qatl,
Shahlar anikim, xayol ichra tamanno qildilar.
Ko‘yiga kirgach meni munglug‘, hujum etti raqib,
Uylakim, itlar gado ko‘rganda g‘avg‘o qildilar.
Men
chu asran olmadim sirrimni, naylab ayb etay,
Dushmanoyin do‘stlar gar oshkoro qildilar.
Vah, ne zulm erdiki, o‘zga sari solding tig‘i zulm,
Har nechakim, jon bila ko‘nglum
tavallo qildilar
Boda ichkim, g‘ussadin fard o‘ldilar ul xaylkim,
Bu ko‘han dayr ichra mayli jomi sahbo qildilar.
Ey Navoiy, bergil o‘zluk naqdinu kasb et fano
Kim, alar sud ayladilarkim, bu savdo qildilar.
153
G‘am tuni ikki ko‘zumgakim quyoshe evrulur,
Lam’asidin har biriga g‘ussa yoshi evrulur.
Hajr vodisinda
sargardonmen andoqkim quyun,
Hamqadam bo‘lsa manga bir lahza, boshi evrulur.
Istaguncha boda ichdik zahr davron bazmida,
Kimki qon yutmoq bila aning maoshi evrulur.
Shu’lai vasl ichra kuysa tong yo‘q ulkim, yorining
Boshig‘a parvona yanglig‘ betahoshi evrulur.
Rasm erur payvasta yoning bo‘lmag‘i
qurbon aro,
Tong emas gar choklik ko‘nglumda qoshi evrulur.
Alisher Navoiy. Favoyid ul-kibar
Dostları ilə paylaş: