Alisher Navoiy. Favoyid ul-kibar
www.ziyouz.com kutubxonasi
362
Bu qilib har fan elin sharmanda.
Ul biri oti chu mazkur bo‘lub,
Mirzobek ila mashhur bo‘lub.
Bu biri ismini aylarda xitob,
Mir Darvesh debon shayx ila shob.
Ham aning furqati kuydurdi meni,
Ham muning hasrati o‘lturdi meni.
Jong‘a hijronlaridin tushmish pech,
Bu ikavning xabarin topmay hech.
Sanga zohir esa, payg‘om etgil,
Har ne ma’lumdur, e’lom etgil.
Xuld aro bor esalar bazmoroy,
Voy hijronlaridin, yuz ming voy!
Haq seni dahrda boqiy tutsun,
Shodlig‘ sog‘ari soqiy tutsun.
Sen qilib no‘sh tiriklik jomin,
Mug‘tanam angla hayot ayyomin.
Ko‘rki, umr elga vafo ayladimu,
Charx juz javru jafo ayladimu?!
Bilki, olamda ne shah qoldi, ne bek,
Shohi mag‘furdegu beklaridek.
Qani sultonu shahidu xayli,
Barchasin yopti ajalning zayli.
Qani Qanbar Aliyu, qani Mazid?!
Qani Sultonu, qani Nuri Said?!
Har biri o‘zni tutub oliy shon,
Biridin qolmadi olamda nishon.
Barcha gar ketti, sen o‘lg‘il jovid,
To abad umrdin o‘lma novmid.
Mayi maqsud ila joming to‘lsun,
Tengridin ofiyating xayr o‘lsun.
Dostları ilə paylaş: