IFFAT
Iffat deb nafsimizni gunoh va buzuq ishlardan saqlamoqni aytilur. Bizlarni gunoh va ma’siyatdan
saqlaguvchi, harom-harishdan nafsimizni asraguvchi faqat iffatimizdur.
Axloq sohibi, iffat egasi qalbini, vijdonini poklab, tilini yolg’on, g’iybat, bo’hton, moloya’ni kabi
yomon so’zlardan saqlar.
Chunki insonga if fatidan ko’proq til iffati lozimdir. Boshimizga keladurgan kulfat va zahmatlarning
aksari yomon tilimizdan, andozadan ortuq so’ylaganimizdan kelur.
O’ylamay so’ylagan og’rimay o’lar,
Fikr ila soylagan yig’lamay kular.
Iffat erlardan ko’proq xotunlar uchun olmosdan qimmat, injudan qadrli ziynat va fazilatdur. If fatli
kishi har vaqt nazari ibrat ila harakat qilur. Kecha va kunduz fikri, zikri vatandoshlariga,
qarindoshlariga yaxshilik, xayrixohlikdan iborat bo’lur.
So’zida, fe’lida sodiq bo’lub, vijdonga ters, insoniyatga kelishmagan muomaladan hazar qilur.
Hazrati Ali raziallohu anhu: «Iffat xotunlarning eng ziynatli libosi, erlarning sarmoyayi ulviyatidur», –
demishlar.
Hazrati Luqmon: «Iffat nomusning eng mahkam suyanchig’idur. Nafsning hujumiga shul quvvat
ila muqobala qilinur», – demishlar.
Aflotun hakim: «Iffat xotundan ko’proq erlarga yarashadurgan bir sifatdur. Xotun iffati adab va
nomusini saqlovdur. Erlarning iffati butun insoniyat adablariga shomildur. If fatsiz inson yalang’och
jasad kabidur», – demishlar.
Zotingga ziynat o’lan iffatni dilda saqlagil,
Shahvat nafsing seni bolg’usidur aqlingg’a qul.
Har kishining dunyoda yirtilsa iffat pardasi,
Nafsi shaytondek ani bir kun solur bo’yniga g’ul.
Dostları ilə paylaş: | 
