Microsoft Word yeni vəSAİT. docx

AzTU 
“Humanitar fənlər” kafedrası 
 
 
Azərbaycan dilində işgüzar və akademik kommunikasiya 
 
93 
hesablanmış səs yazıları ilə bütün materialları bizə çatdıran, sualları aydın şəkildə 
izah edərək hafizəmizdə möhkəmləndirən Nailə müəllimə fədakarlığın və 
qəhrəmanlığın bariz nümunəsi kimi yaddaşımıza yazıldı. Bəlkə də, kimsə bunu 
bilmirdi ki, Nailə müəllimə qan təzyiqindən əziyyət çəkir və onun üçün saatlarla 
kompyuter və ya telefonla təmasda olmaq çox çətin, ağır bir iş idi. Amma o heç 
vədə bunu sezdirmədi və çox böyük həvəslə işinin öhdəsindən gəlməyi bacardı. 
Mirzəyev Həbib - Azərbaycan dili və Pedaqogika kafedrasının müdiri, dosent... O 
bizə “Ali məktəb pedaqogikası” fənnini tədris edirdi. Pandemiya dövründə vaxt 
azlığından nahar fasiləsi belə etmədən dərslərimizi böyük həvəslə keçər və tədris 
materiallarını tam şəkildə çatdırmağa çalışardı. Onun yorulmaz fəaliyyətinin 
dəfələrlə şahidi olmuşam. Həbib müəllim nəinki cədvəl üzrə dərsləri tədris etmək, 
hətta gecə saatlarında belə kollokviumlar keçirər və bütün tələbələri dinləməyə 
çalışardı. Qeyd edim ki, bu pandemiya dövrünün əhatə etdiyi tədris ilindən 
unutmayacağım xatirələrdən biri o olacaq ki, Həbib müəllim 15 may 2020-ci il 
tarixində gecə saat 22:45-də M129a qrupuna kollokvium keçirirdi. Həm də həmin 
gün kollokvium keçirilən son qrup biz deyildik, bizdən sonra belə neçə qrup hələ 
öz növbəsini gözləyirdi. Həbib müəllim öz istirahətini və rahatlığını düşünmədən, 
saatı belə nəzərə almadan bütün mövcud imkanlardan yararlanırdı ki, biz 
imtahanlara ciddi hazırlaşaq və müvəffəq qiymətlər alaq. Kollokviumlarda yalnız 
sorğu-sual etməklə kifayətlənmirdi, çətinlik çəkdiyimiz materialları geniş və 
əhatəli şəkildə, sadə və aydın dildə bizə anladırdı. Bu da hələ son deyil; Həbib 
müəllim imtahanqabağı məsləhət saatları təşkil edib saatlarla suallar ətrafında 
bizimlə geniş müzakirələr aparardı. 
Şərifov Allahverdi – Nəqliyyat logistikası və hərərkətin təhlükəsizliyi kafedrasının 
dosenti... Qeyd edim ki, Allahverdi müəllim göstərdiyi uğurlu fəaliyyətin 
nəticəsində artıq rəhbərlik tərəfindən dekan vəzifəsinə təyin olunub. O, pandemiya 
dövründə yalnız tələbələrə dərs keçməklə kifayətlənmirdi; əlavə olaraq bütün 
problemlərimizlə maraqlanar və onları həll etmək üçün səy göstərirdi. Məsafədən 
əlaqənin bütün imkanlarından maksimum yararlanaraq hamıya kömək əlini uzadar, 
dəyərli tövsiyələrini verərdi. İmtahan qabağı məsləhət saatları təşkil edər, 
sorğularımıza aydınlıq gətirər, əlindən gələni edərdi ki, biz özümüzü doğma 
universitetimizdə, həsrət qaldığımız auditoriyalarımızda hiss edək. ”Evdə qal” 
kampaniyası hər birimizdə həyacan, qorxu, gərginlik, əsəbilik və s. kimi düşkün 
əhval-ruhiyyə yaratmışdı. Allahverdi müəllim isə pedaqoqa xas əsas 

---

AzTU 
“Humanitar fənlər” kafedrası 
 
 
Azərbaycan dilində işgüzar və akademik kommunikasiya 
 
94 
keyfiyyətlərdən olan nikbinlik nümayiş etdirərək, hər online görüşdə ilk olaraq 
bizə motivasiya verirdi. Tək müəllimlik vəzifəsini deyil, həm də insanlıq vəzifəsini 
yerinə yetirərək, bizə bu çətin şəraitdə mənəvi-psixoloji dəstək nümayiş etdirirdi. 
Online dərslər bir növ könüllü xarakter daşıyırdı, dərslərə qoşulmaq məcburiyyət 
olaraq tələb olunmurdu. Çünki bu sistemə keçid çox ani oldu və bu üzdən 
problemlər də qaçılmaz idi. Texniki problemlər baş verirdi, internet, şəbəkə 
problemleri yaşanırdı. Bu çətinliklərə baxmayaraq, rəhbərlik başda olmaqla 
müəllimlərimizin fədakarlığı, onların böyük səyi nəticəsində kollektiv şəkildə işin 
öhdəsindən layiqincə gəlməyi bacardıq. Bir gün belə olmadı ki, hansısa dərsimiz 
keçirilməsin, əksinə dərslərə qoşulmada problemlərlə üzləşən tələbələrlə 
whatsappla və ya ənənəvi telefon zəngi ilə əlaqə yaradılaraq, onlara da proqram 
materialları tam şəkildə çatdırıldı. Bütün bunlar inanılmaz bir uğur idi və bu 
uğurun yaradıcıları əziz və sevimli müəllimlərimiz idi. 
“Günün Qəhrəmanları” kimi sandığım müəllimlərim barəsində bu yazını qələmə 
aldım və qəlbimin səsini, mənəviyyatımın sədasını ağ vərəqə köçürtdüm. Və hər 
kəsin günümüzün qəhrəmanları seriyasından müəllimlərim haqqında 
məlumatlandırılmasını, onları yaxından tanımasını istədim və fədakarlıqlarına 
özümün, o cümlədən bütün tələbə yoldaşlarımın da şahid olduğu bu mübariz 
şəxsiyyətlərə olan vəfa borcumu yerinə yetirməyə çalışdım. Nəyə nail oldum? - Ən 
azından özüm bir az da olsa, rahatlandım. 
Əlbəttə ki, bu reallığı qələmə almaq üçün həqiqətən də bu hadisələrə şahidlik 
etmək gərəkirdi. Mən 4 aylıq bu zaman kəsiyində Müəllimlərimizin çəkdikləri 
əziyyəti, “biz elm öyrənək” deyə çabalarını gördüm. Üzdə çox asan görünə bilər, 
lakin nəzərə alsaq ki, 65-dən yuxarı yaşı olan müəllimlərimiz vardı və onlar günün 
bütün saatlarını evdə keçirməyin gərginliyini, sıxıntısını yaşasalar da, bütün bu 
hallara qalib gəlib bizə əsl motivasiya mənbəyi oldular. Gərgin və həyəcan dolu 
“evdə qal” kampaniyasının ağrılı, acılı günlərini hiss etdirmədən böyük səbr və 
təmkin sərgiləyərək ayaqda durmaq üçün bizə dəstək oldular. Hətta tələbə 
yoldaşlarımın internet problemləri olanda, onlar dərsə qoşula bilməyəndə belə 
müəllimlər tək mənimlə dərs keçərdi və 1 tələbəyə dərs keçməyin onlarda yaratdığı 
ruh düşkünlüyünü əsla hiss etdirməzdilər; sanki bütün qrupa dərs keçirmiş kimi 
özlərini aparardılar. Bütün müəllimlərimizin əziyyəti əvəzolunmazdır. Təbii ki, 
online dərslər auditoriyalarda canlı şəkildə dərs keçməyin yerini verə bilməz. 
Həqiqətən çox çətinliklərlə üz-üzə qalırdıq və müəllimlərimizi düşünərkən, onların 

---

AzTU 
“Humanitar fənlər” kafedrası 
 
 
Azərbaycan dilində işgüzar və akademik kommunikasiya 
 
95 
1 qrupa deyil, neçə-neçə qruplarda bu qayda ilə fənnin tədrisini həyata 
keçirirdiklərinin şahidi olurduq. Onlar tədrisi gündüz saatlarında kompyuter 
qarşısında əyləşib bakalavriatlardan başlayaraq, ta ki, axşam saatlarına kimi 
magistrantlarda sonlandırırdılar. 
Şahidi olduğum və müşahidə etdiyim bu reallıqlara əsaslanaraq mən öz 
Müəllimlərimi “Günün qəhrəmanlari” adlandırdım və tam əminəm ki, heç də 
yanılmadım. Eyni zamanda qeyd edim ki, mənim anam və xalalarım da 
müəllimdir. Evimizdə də şahid oldum ki, Anam ailəsindən daha çox vaxtını öz 
şagirlərinə həsr edirdi; necə ki, müəllimlərim! Bütün bu yaşanılanlar mənə bir 
həqiqəti öyrətdi ki, Müəllim həm də əslində bir təbibdir! Bəli, ruhumuzun təbibi! 
Mən bu gün bu yazını qələmə ala bildimsə, bunun üçün Müəllimlərimə borcluyam! 
Günümün Qəhrəmanları qarşınızda baş əyirəm və haqqınızı, çəkdiyiniz bütün 
əziyyətləri halal etməyinizi diləyirəm! 
Sonda isə oxuduğum və çox təsirləndiyim türkiyəli tarixçi İlber Ortaylının bu 
ibrətamiz yazısına diqqət çəkmək istədim: 
“Bir gün universitetdə mühazirə deyən vaxt tələbə bir qız əlini qaldırdı. 
- Buyur, qızım, dedim. 
O da: 
-Bağışlayın müəllim, amma çox yavaş oxuyursunuz. Yəni normadan artıq yavaş 
oxuyursunuz, sıxıldım dedi... 
Mən də: 
- Yaxşı, o zaman gəl sən oxu, dedim. Qız ayağa qalxıb gəldi və kürsünün arxasına 
keçdi. Bu an donub qaldı. Bilirsinizmi niyə? Çünki mənim fransızca çox qədim bir 
mətndən birbaşa türk dilinə tərcümə edərək oxuduğumun fərqinə vardı. Qıpqırmızı 
qızarıb yerinə keçdi. 
Hər birimiz həyat dərslərini bir cür alırıq. O da beləcə bir işin detallarını bilmədən 
qərəzli olmamağı öyrənmiş oldu.” 
Bu hekayəni xatırlamağım və yazmağımda məqsəd mövcud pandemiya dövründə 
müəllimlərimizin işinin asan görünüb, lakin nə qədər çətin olduğunun görünməyən 
tərəflərini sizlərlə bölüşmək idi. 
”Hər birimizdə Müəllimin hərarətli qəlbinin bir zərrəciyi var” - deyə ulu öndərimiz 
Heydər Əliyev qeyd etmişdir. Doğrudan da, hər birimizdə bu hərarətli qəlbin 
zərrəcikləri var olduqca, Müəllim fədakarlığı unudulmaz! 

---

AzTU 
“Humanitar fənlər” kafedrası 
 
 
Azərbaycan dilində işgüzar və akademik kommunikasiya 
 
96 
Tələbə dünyamdan süzülüb gələn ürək sözlərimi, yazıdakı son nidamı mövzunun 
notuna uyğun olaraq, fədakar Müəllimlərimiz kimi, onların əsl davamçıları olaraq 
hər birimizin öz xidməti vəzifəsində Ana yurdumuzun - doğma Azərbaycanımızın 
şərəfi naminə “Günün Qəhrəmanları” olmağımız diləyi ilə... 
Sev ki, qovuşasan nura, saflığa,. 
Sev ki, qarışasan bu şəffaflığa... 
Deyirlər, “arzula ki, qovuşasan.” Biz də həm zənn etdik, həm də arzuladıq. 
Arzuladıqlarımıza qovuşmaq ümidi ilə ürəyimdən qopub gələn, duyğularımı, 
hisslərimi, bütünlükdə tələbə dünyamı özündə ehtifa edən essemə nöqtə qoyuram. 
Həm də bildirirəm ki, heç də nöqtə həmişə fikirlərin sonu demək deyil. Eyni 
zamanda yeni fikirlərin doğması, yeni düşüncələrə yol açılması, onlara rəvac 
verilməsi, düşüncələrin pərvazlandırılması naminə işlədilən nitq elementidir... 
Dostlar, unutmayaq ki, 
Bizə bu nazlı aləm görünərdi qaranlıq, 
Gözəl çarpışmasaydıq, gözəl yaşamasaydıq...