MiLLİ edebiyat dönemi (1911-1923)

Halit Fahri Ozansoy Eserleri

ŞİİR: 
Rüya (1912) 
Cenk Duyguları (1917) 
Efsaneler (1919) 
Zakkum (1920) 
Bulutlara Yakın (1920) 
Gülistanlar ve Harabeler (1922) 
Paravan (1929) 
Balkonda Saatler (1931) 
Sulara Dalan Gözler (1936) 
Hep Onun İçin (1962) 
Sonsuz Gecelerin Ötesinde (1964)

ROMAN: 
Sulara Giden Köprü (1939) 
Aşıklar Yolunun Yolcuları (1939)

OYUN: 
Baykuş (1916) 
İlk Şair (1923) 
Sönen Kandiller (1928) 
10 Yılın Destanı (1933) 
Nedim (1936) 
Hayalet (1936) 
Bir Dolaptır Dönüyor (1958) 
İki Yanda (1970) 
(Baykuş ve Şair oyunları aruzla yazılmıştır.)

ANI: 
Edebiyatçılar Geçiyor (1939, Edebiyatçılar Çevremde adıyla genişletilmiş baskı, 1970) 
Darülbedayi Devrinin Eski Günleri (1964) 
Eski İstanbul Ramazanları (1968)

Enis Behiç Koryürek, (d.11 Mart 1891, İstanbul - ö. 18 Ekim 1949, Ankara)

11 Mart 1891'de İstanbul'da doğdu, 18 Ekim 1949'da Ankara'da yaşamını yitirdi. Hecenin Beş Şairi'nden biri. Selanik, Üsküp ve İstanbul idadilerinde öğrenim gördü. 1913'te Mülkiye Mektebi'nden mezun oldu. Hariciye Nezareti'nde çalışmaya başladı. Bükreş ve Budapeşte'de görev yaptı. 1921'de Türkiye'ye döndükten sonra Kurtuluş Savaşı'nı destekleyen "Müdafaa-i Milliye" adlı gizli örgüte katıldı. Cumhuriyetten sonra Fransızca ve edebiyatöğretmenliği yaptı. Uzun yıllar Ticaret, İktisat ve Çalışma bakanlıklarında çalıştı. 1946 seçimlerinde Demokrat Parti'den milletvekili adayı oldu, seçilemedi. Yaşamının son dönemini zorluklar içinde geçirdi. Servet-i Fünun etkisi taşıyan ilk şiirleri 1912'de "Şehbal" dergisinde yayınlandı. Daha sonra Ziya Gökalp'in etisiyle hece veznini benimsedi ve Milli Edebiyatakımına katıldı. Ulusal duyguları ön plana çıkaran ve yiğitlik temalarını uç noktalara götüren şiirler yazdı. Bazı şiirlerinde biçim açısından hece kalıplarını kırma çabası da gösterdi. 1946'dan sonra mistik bir şiire yöneldi. Bir mevlevinin ruhuyla bağlantı kurduktan sonra yarattığını öne sürdüğü tasavvufi şiirler yazdı.

ESERLERİ

ŞİİR:
Miras (1927) 
Varidat-ı Süleyman (1949)

Yusuf Ziya Ortaç (23 Nisan 1895 - 11 Mart 1967) şair, yazar, edebiyat öğretmeni.

1895'te İstanbul'da doğdu. 11 Mart 1967'de İstanbul'da yaşamını yitirdi. "Hecenin Beş Şairi" grubunun üyesi ve öncülerinden. İstanbul Vefa İdadisi'ni bitirdi. 1915'te Darülfünun-ı Osmani'nin (İstanbul Üniversitesi) açtığı yeterlilik sınavını kazanarak edebiyat öğretmeni oldu. Çeşitli okullarda dersler verdi. Orhan Seyfi Orhon'la birlikte çıkardığı "Akbaba" mizah dergisini ölümüne değin yayınladı. 1946-1954 arasında Ordu milletvekili olarak Türkiye Büyük Millet Meclisi'nde bulundu.

Şiire aruzla başladı. Ziya Gökalp'in etkisiyle hece ölçüsünü benimsedi, bu türün başarılı örneklerini verdi. "Hecenin Beş Şairi"nden biri olarak ünlendi. Şiirleri Türk Yurdu, Servet-i Fünun ve Büyük Mecmua'da yayınlandı. Akbaba dergisinde akıcı bir dille, rahat okunur bir tarzda yazdığı fıkralarında siyasal mizahın özgün örneklerini verdi. Şiir ve gülmece yazılarının yanısıra roman, öykü ve oyunlar da yazdı. 

ESERLERİ

ROMAN:
Kürkçü Dükkanı (1931) 
Şeker Osman (1932) 
Göç (1943) 
Üç Katlı Ev (1953)

ŞİİR: 
Akından Akına (1916) 

Aşıklar Yolu (1919) 
Cen Ufukları (1920) 
Yanardağ (1928) 
Bir Selvi Gölgesi (1938) 
Kuş Cıvıltıları (çocuk şiirleri, 1938) 
Bir Rüzgar Esti (1952)

OYUN: 
Kördüğüm (1920) 

Latife (1919) 
Nikahta Keramet (1923)

MİZAH: 
Şen Kitap (1919) 

Beşik (1943) 
Ocak (1943) 
Sarı Çizmeli Mehmed Ağa (1956) 
Gün Doğmadan (1960)

GEZİ-ANI-BİYOGRAFİ: 

İsmet İnönü (1946) 
Göz Ucuyla Avrupa (1958) 
Portreler (1960) 
Bizim Yokuş 1966)

ORHAN SEYFİ ORHON

Oorhan Seyfi Orhon (1890-1972) 23 Ekim 1890'da İstanbul'da doğdu. 22 Ağustos 1972'de İstanbul'da yaşamını yitirdi. 1914'te Hukuk Mektebi'ni bitirdi. Meclis-i Mesuban'ın Kavanin Kalemi'nde memurluk, ardından gazetecilik ve öğretmenlik yaptı. Kurtuluş Savaşı sırasında İstanbul Hükümeti'ni destekleyen "Aydede" dergisinde çalıştı. 1946'da CHP'den Zonguldak miletvekili seçildi. 1950'de gazeteciliğe döndü. 1960'tan sonra Adalet Partisi'ne girdi. 1965'te bu partiden İstanbul milletvekili seçildi. 1922-1946 arasında Milliyet, Tasvir-i Efkar, Cumhuriyet, Ulus, Zafer, Havadis gazetelerinde mizah ve köşe yazıları yazdı. Yaşamının son döneminde Son Havadis gazetesinde yazarlık yaptı. İlk şiirleri arkadaşlarıyla birlikte çıkardıkları "Hıyaban" isimli dergide yayınlandı. 1917'de Yeni Mecmua'da çıkan şiirleriyle adını duyurdu. Türk şiirinde "Hecenin Beş Şairi" grubundan biri olarak ün kazandı. Yusuf Ziya Ortaç'la birlikte Papağan, Güneş, Ayda Bir, Çınaraltı dergilerini çıkardı. Şiire Aruzla başladı. "Fırtına ve Kar" isimli uzun şiirinde bunun başarılı bir örneğini verdi. Daha sonra Milli Edebiyat ve Genç Kalemler akımlarının etkisinde kalarak hece veznine döndü. Hece ile yazdığı şiirlerinde yalın bir dil kullandı. Divan şiiri kalıplarını hece veznine uyarlayarak yazdığı gazel benzeri şiirleri de var. Yirmiden fazla şiiri bestelendi.  ESERLERİ ŞİİR:  Fırtına ve Kar (1919)  Peri Kızı ile Çoban Hikayesi (1919)  Gönülden Sesler (1922)  O Beyaz Bir Kuştu (1941)  Kervan (1946)  İşte Sevdiğim Dünya (1965) DÜZ YAZI: Fiskeler (1922)  Asri Kerem (1942)  Dün Bugün Yarın (1943)  Kulaktan Kulağa (1943)  Hicivler (1950)  Gençlere Açık Mektup (1951)  Düğün Gecesi (1957)