1967-ci ilin baharında üçüncü dəfə həbs olundum. Həmin il İran islamçıları üçün ağır il oldu, hakimiyyət ruhanilərə qarşı çox sərt tədbirlər gördü. Həbsimdən bir neçə gün öncə Məşhədin böyük alimlərindən olan Hacı ağa Həsən Qumi1 Zabula sürgün olunmuşdu. İyun məğlubiyyəti2 və altıgünlük müharibə həmin ildə baş vermiş, möminlərin qəlbini parçalamışdı. İranda bizi daha çox incidən məsələ hakimiyyətin təbliğat kampaniyası idi. Hakimiyyət mediası ərəblərin, xüsusən də Camal Əbdülnasirin başına gələnlərdən sevindiyini tez-tez büruzə verirdi. Əmiraninin "Xandəniha" jurnalındakı yazıları yadımdan çıxmaz. Mən onun düşməncəsinə yazdığı məqalələri həbsxanada oxuyurdum. Onun faciəli məğlubiyyət barədə tənəli sözləri və açıq sevinci bütün islamçıların və müsəlman İran xalqının qəlbini ağrıdırdı.
