Sovyet işçilerinin ve emekçilerinin iktisadi alandaki başarılarını sayıp döken II. Enternasyonal lafebelerinin bu yeni temsilcisi, siyasal alanda, sınıf mücadelesi cephesinde olup bitenleri es geçiyor ya da ancak "Stalinci aşırılıklar" vesilesiyle şöyle bir değiniyor.
Revizyonistler bugün leninist teorinin ihtilalci özünü bir yana bırakıp, Lenin'i zararsız bir azize dönüştürdükleri gibi, devrim sonrası sosyalist kuruluşu ve proletarya dik tatörlüğünü de her türlü sınıf mücadelesinden ve do layısıyla proletaryanın devrimci şiddetinden arınmış bir barış ve sükun dönemi olarak sunuyorlar. Onlara göre bu "barış ve sükun" dönemini bozan, gölgeleyen yalnızca Stalin'in "kötü ruhu", "diktatörce hevesleri", "acımasız ve zalim" kişiliğidir! Oysa sınıf mücadelesinden ve proletar yanın sınıf düşmanlarına karşı devrimci şiddetinden arındırılmış bir sosyalist inşa, ancak gerici bir liberal ütopya olabilir. Gorbaçov'un bu dönemin sert sınıf mücadelesi ger çeğini atlaması boşuna değil. Gorbaçov'un konuşmasıyla "start" işareti alınarak Sovyet basınında sürdürülen rezilce ve özünde intikamcı kampanyayla(Bu kampanyanın içeriği ve boyutları konusunda, Gorbaçov’un sözcülerinden Moskow News gazetesi fazlasıyla bir fikir veriyor.)öyle bir görünüm yaratılıyor ki, adeta, 1920'lere ve 30'lara tam bir "barış ve sükun" ortamı hakimdir, fakat bunu "diktatör Stalin" yapay(104)olarak bozmuş, amaçsız, kör bir teröre başvurmuştur!
