Modern Revizyonizmin Çöküşü

Temmuz 1953'te İmre Nagy Macaristan hükümet başkanlığına getirildi. Onu Kremlin dayattı, üstelik bu adamın bir sinmiş sosyal-demokrat olduğunu bile bile. İmre Nagy 1948'de tarımda başlatılan kollektifleştirmeye karşı çıktığı için bir kenara atılmıştı. Nagy’nin ilk işi liberal bir dönemin başladığını açıklamak oldu. Kimden cesaret aldı? Tüm karşı devrimcileri affetti ve onların içinde Janos Kadar da vardı; o ki, ömür boyu hapis cezası yemişti! Polonya'da da Gomulka için aynı jest yapıldı. Kruşçev ve (Arnavutluk dışında) işbaşına getirttiği takipçileri Marksizme içerden saldırdılar. Herbirisi keskin birer marksist kesildi daha iyi saldırabilmek için. İmre Nagy "Marksizm-Leninizm'den sapmalara" veryansın etmekle başladı ve 1953'de kollektivizme son! Hızlı sanayileşmeye son! Özel sektöre imtiyaz! Tüketim maddelerinin üretimine büyük destek! vb. sloganları ile devam etti. Ne Marksizm!

Macaristan Komünist Partisi ve genel sekreter Rakosi, SBKP ile birlikte Titoizme karşı açık tavır almışlardı zamanında. Kruşçev Tito ile barışınca ve ondan özür dileyince Macaristan'da karşı devrimcilerin yüzü güldü, Janos Kadar başta olmak üzere. Kruşçev'in Tito ile ittifakı komünistlere sırtından vurulmuş bir hançerdi ve çoğu gereken mukavemeti gösteremediler, gösterenler ise fırsat bulundukça fiziki olarak elendiler, üstelik Moskova'da!

Kruşçev kardeş komünist partilerini kendine alet etmek için sahnelediği entrikalarla bu ülkelerdeki izlenen politika(222)ları alt üst edince ekonomik istikrar bozulduğu, ideolojik sulanma arttığı gibi, karşı devrimci güçler de cesaret aldılar, baş kaldırdılar. "Domuz çobanı"nın dünya burjuvazisi nezdinde itibar arayışı için komünizme -Stalin'in şahsında- her saldırısı burjuvazi ve karşı devrimci güçler elinde birer dinamit lokumu oluverdi. Dünya burjuvazisi için büyük bir nimetti bu! Dilediğince kullandı.

Revizyonizm neden olduğu gelişmelerin kontrolünü kaybedince, bu defa yine marksist-leninist terminolojiye sarıldı ve enternasyonalist dayanışma adına kendi iş başına getirdiği unsurları zor yoluyla denetim altında tutmaya çalıştı. Macaristan'da Kruşçev'in cesaretlendirdiği karşı devrimci güçler saptanan sınırları aştıklarında sadece nüfuz alanımızın dışına çıkmaya yelteniyorlar diye müdahale edildi.

Askeri müdahaleden amaç denetim kurmaktı ama gayri iradi olarak da karşı devrimci dalga bastırıldı ve İmre Nagy dahi harcanmak zorunda kalındı. Fakat oluşturulan yeni düzen keskin laflarla perdelenmiş sinsi bir revizyonist ekibin düzeniydi. Kadar kilise ile arayı dizerek muhalif güçleri, biraz da burnu kırık oldukları için, parti bünyesine toplayarak restorasyon hareketini beraber yürüttü. Bu nedenle Macaristan'da Polonya'daki gibi parti dışında filizlenerek gelişmiş güçlü bir muhalefet ortaya çıkmadı. 1963 yılında, 1956 olaylarına fiilen katılan tüm karşı devrimci katiller affedildiler. Tarımda özel mülkiyete büyük imtiyazlar tanındı. 1966 yılında merkez komitesi büyük bir törenle merkezi planlamaya son verdi. Ve pazar ekonomisinin kıstasları temel alınan genel bir ekonomik reform yürürlüğe kondu.

Macaristan sessizce, dikkatlerden uzakta, aşamalı ve evrimci bir tarzda ekonomik ilişkilerini uluslararası mali kuruluşlarla geliştirdi. COMECON'dan 1973'ten itibaren hafifçe uzaklaşarak kapitalizm yolunda emin adımlarla yürüdü geldi. Gorbaçov’un ipleri iyice gevşetmesiyle birlikte hızlanan gelişmeler Macaristan'ı hiç de sarsmadı; zira orada her şey koordineli olarak yürütülmüştü ve tamamdı. Geri(223)ye kalan bazı biçimsel formaliteleri tamamlayıp öze denk düşen uyum sağlayan bir görünüm kazanacaktı. Macaristan kapitalizmi kesintiye uğradığı düzeyden itibaren yeniden restore etmiş bir ülke artık; sosyalist vb. terimleri kullanmanın hiç de gereği kalmadı ve en uygun olanı da yaptılar.

Gorbaçov'un akibeti

Gorbaçov'un SSCB'de yürürlüğe koyduğu ve gün geçtikçe pekiştirdiği gerek ekonomik gerekse politik reformlar içerik itibarıyla Macaristan'da gerçekleştirilenlerin aynısı. Son hızını almış modern revizyonist dalganın karşısında muhafazakar revizyonistler dayanamıyorlar. Örneğin Doğu Almanya'da, Honecker ansızın ve rezil koşullarda Gorbaçov'un da baskısı ile harcandı. Çekoslovakya'da sokak gösterileri gittikçe hızlanıyor. Bulgaristan'da Todor Jivkov reform vaad ederek gelişmeleri sollamak istiyor, ama nafile o da gidecek. Ve sıra gelecek Romanya'ya, hatta Çin'e.

Ayakta durmaya çalışan ve adı halen "sosyalist" olan bu sistemler ideolojik tutarlılıktan yoksunlar ve melez bir ekonomik yapı üzerinde duruyorlar. Revizyonist yönetimler yıllardır kapitalizmin ilke ve kurallarını bu sistemlere şırınga etti durdu. Bir duraklama safhası yaşıyorlar. Gelişme dinamiğini kaybetmişlerdir. Gorbaçov bu durumdan sıyrılabilmek için süreci hızlandırdı ve bu hareketin başını SSCB'nin çekmesi sürecin mutlaka sonuçlandırılmasını kaçınılmaz kılıyor. Bu pek fazla sürmeyecektir. Üstelik bu konuda uluslararası düzeyde bir mutabakat mevcut; gelişmelerin kontrolden çıkmaması için Gorbaçov'a yardım!

Şu anda sahnede burjuvazi ve onun bir türevi olan revizyonistler var; tek sesle konuşuluyor, monoton bir monolog! Ortalıkta bunlarla boy ölçüşebilecek bir devrimci işçi sınıfı hareketi henüz yok. Bu sürecin kapanmasından sonra heyecanlı ortam başlayacaktır. Kapitalist ülkelerdeki işçi(224)sınıfının ne durumda olduğu meydanda; uyuşturulmuş, köreltilmiş, kaderci kılınmış. Doğu Avrupa işçi sınıfı henüz seyirci konumunda, gelişmeleri izliyor, hatta şoku altında yaşıyor diyebiliriz.

Fakat Doğu Avrupa'nın dünya kapitalist sistemi ile bütünleşme sürecinin tamamlanması neyi çözecektir? Emek-sermaye çelişkisi, sömürülen-sömüren çelişkisi yeniden sahneye fırlamak zorunda ve öyle olmamasının hiç bir nedeni yok. Polonya'da "umut" hükümeti kuruldu, ülkeye dolar yağıyor, ama aynı anda sokak çorbası da ilk defa piyasaya çıktı. SSCB'de Gorbaçov durmadan dışardan tüketim maddesi alıyor, işçi sınıfının perestroykayı kesintiye uğratmaması için. Bu günlük tedbirlerle ne zamana kadar idare edebilecekler?