MüƏLLİFDƏN

sayını artırıb yeddiyə çatdırdı.» 
Bu hədisi Müslim öz kitabında Hərmələdən, o da İbni Vəhəbdən 
və o da Yunusdan nəql etmişdir. 
(Səhih Müslüm. 2-ci cild, 202-ci səh). 
2. Buxari, Əbi Kəribdən, o da Əbdürrəhman ibni Əbi Leyladan, o 
da babası Ubeyy ibni Kəbdən nəql edərək yazır: «Məsciddə idim, 
bir şəxs daxil olub namaz qılmağa başladı. Qiraəti xoşuma 
gəlmədiyi üçün ona bir neçə irad tutdum. Sonra başqa birisi daxil 
olub tam başqa bir qiraətlə namaz qılmağa başladı. Mən onun da 
qiraətinə irad tutdum. Yaranmış anlaşılmamazlığı aradan 
qaldırmaq üçün hər üçümüz Peyğəmbərin (s) yanına getdik. O 
həzrəti gördükdə dedim: Bu iki nəfər məsciddə qiraətləri bir-
birindən fərqli namaz qılırdılar və mən hələ bu vaxta qədər onların 
qiraətinə bənzər qiraət eşitməmişdim. Peyğəmbər (s) onların 
qiraətlərini dinləyib hər ikisini alqışladı. Bu əhvalat məndə şübhə 
hissi yaratdı, lakin bu hiss, cahiliyyət dövründəki hisslərimdən 
fərqli idi. Peyğəmbər (s) mənim nigaran qaldığımı görüb əlini 
ahəstəcə sinəmə qoydu. Xəcalət hissi bütün vücudumu bürüdü. O 
həzrət buyurdu: Ey Ubeyy! Mənə, Quranın yalnız bir səbkidə 
oxunması əmr olundu. Lakin mən, bunun ümmətim üçün bir qədər 
asan olmasını istədim. İkinci dəfə əmr olundu və mən yenə də öz 
xahişimi təkrar etdim. Bu əhvalat üç dəfə təkrar olundu və mən öz 

---

165 
xahişimi üçüncü dəfə də təkrar etdim. Bu dəfə mənə Quranın yeddi 
səbkidə oxunması əmr olundu. Sonra mənə dedilər: İstəklərin təxirə 
düşdüyü üçün onların hər birinin müqabilində bir şey istəyə 
bilərsən. Belə olduqda mən ikinci istək olaraq, Allah-taaladan 
ümmətin bağışlanmasını istədim! Üçüncü istəyimi isə hamının 
mənə ehtiyacı olacağı günə saxlamışam.» 
Bu rəvayəti bir qədər qısa şəkildə Müslim də öz kitabında nəql 
etmişdir. Təbəri də digər ravilərə istinad edərək bu rəvayəti bir 
qədər fərqli şəkildə öz kitabında gətirmişdir. 
3. Təbəri, Əbi Kəribdən, o da Süleyman ibni Sərddən və o da 
Ubeyy ibni Kəbdən nəql edərək deyir: «Günlərin bir günündə 
məscidə daxil oldum və orada olduğum müddət ərzində namaz 
qılanların qiraətini dinləməyə başladım. Lakin, onlardan birinin 
qiraəti məni lap təəccübləndirdi. Ondan bu qiraəti kimdən 
öyrəndiyini soruşdum. O, «Peyğəmbərdən (s)»-deyərək cavab 
verdi. Sonra onu Peyğəmbərin (s) yanına aparıb qiraətini 
dinləməsini xahiş etdim. Peyğəmbər (s) onu dinlədikdən sonra öz 
razılığını bildirdi. Dedim: Ya Rəsuləllah! Sizin mənə öyrətdiyiniz 
qiraət bu şəxsin qiraəti ilə bir qədər fərqlidir. Buyurdu: