MüƏLLİFDƏN

SÜNNƏ VƏ HƏDİSLƏRİN TƏHRİFƏ OLAN BAXIŞI 
«Səqəleyn» hədisi və Quranın təhrifi: 
Quranın təhrif olunmamasına dəlalət edən ən əsaslı dəlil onun öz 
ayələridir. Biz bir qədər əvvəl onlardan ikisi haqda ətraflı məlumat 
verdik. Bu mətləbə dəlalət edəcək ikinci əsaslı dəlil, Peyğəmbərdən 
(s) nəql olunmuş «Səqəleyn» hədisidir. Hədisdə deyilir: 
«Mən sizin aranızda iki qiymətli və ağır əmanət qoyub gedirəm. 
Onlardan biri Allahın kitabı(Quran) və digəri isə mənim Əhli-
beytimdir.» 
Hədisin məzmunundan belə məlum olur ki, Peyğəmbər (s) 
özündən sonra Quranı və Əhli-beytini (ə) müsəlmanların üzərində 
canişin təyin etmiş, müsəlmanlar da öz növbəsində qiyamət 
gününədək bir-birindən ayrılmayacaq bu iki şeyə tabe olmalı və 
onlara itaət etməlidirlər. 
Bu kimi hədislər istər sünnü, istərsə də şiə mənbələrində kifayət 
qədər nəql olunmuşdur. Buradan biz Quranın təhrif olunmasına 
dəlalət edən iki əsaslı dəlilə işarə edə bilərik. 
1. «Təhrif nəzəriyyəsi»ni qəbul edən müsəlmanlar Qurana istinad 
etməməklə yanaşı, onun hökmlərinə də əməl edə bilməzdilər. 
Çünki, təhrifə yol verdikdə ayələrdən bəziləri ya dəyişilməli, ya 
ixtisara salınmalı, yaxud da onlara müəyyən əlavələr edilməli idi. 
Bir halda ki, bu müqəddəs kitab nazil olduğu ilk gündən, 
məzhəbindən asılı olmayaraq hər bir müsəlman tərəfindən 
oxunmuş və həmçinin onun verdiyi hökmlərə əməl olunmuşdur. 
Buradan belə bir nəticəyə gəlmək olar ki, «təhrif nəzəriyyəsi» 
tamamilə batil və əsassızdır. 
İzah: «
Səqəleyn» hədisi Quranla Əhli-beytin qiyamət gününədək 
ayrılmaz və əbədi qalacağına dəlalət edir. 
Bu səbəbdən də insanların haqqa hidayət olmaları üçün həm 
Quran, həm də Əhli-beyt (ə) üzvlərindən biri qiyamət gününədək 
insanların arasında olmalıdır. 
Məlum məsələdir ki, əgər insanlar Quran və Əhli-beyti (ə) 
sevərək onlara tabe olsalar, onların getdikləri hidayət yolunun 
yolçularına çevrilərlər. 

---

202 
İnsanların haqqa hidayəti və bu yolun həqiqi davamçılarından 
olmaları, 
onların 
zəmanə 
imamı 
ilə 
birbaşa 
ünsiyyətdə 
olmalarından asılı deyildir. Çünki, birbaşa ünsiyyət onlar sağ ikən 
də hamıya müyəssər olmurdu. O ki qaldı qeybət dövründə 
müəyyən şəxslərin imamla ünsiyyətdə olmalarının zəruriliyini 
iddia etmələrinə, bu tamamilə əsassız bir iddiadır. Belə ki, şiə 
məzhəbinin davamçıları istər imamların həyatı dövründə, istərsə də 
onlar qeybdə olan zaman onlarla ya birbaşa, ya da müxtəlif 
şəxslərin vasitəsilə ünsiyyətdə olmuşlar. Onlar imamlara qarşı 
məhəbbət göstərir və onların buyruqlarını həyatın bütün 
sahələrində həyata keçirərdilər. 
Qurana gəldikdə isə, qeyd etmək lazımdır ki, müsəlmanlar bütün 
mənəvi dəyərləri daim oradan götürmüş və bütün işlərdə onu 
özləri üçün örnək hesab etmişlər. Onları zəlalətdən səadətə 
qovuşduran və xoşbəxt həyatlarını təmin edən də məhz Quran 
olmuşdur. 
«Quranın əsli zəmanənin imamındadır» deyənlər isə, böyük 
səhvə yol vermiş olurlar. Çünki, belə bir halda müsəlmanların 
istədikləri vaxt Qurana müraciət etmələri heç də asan olmazdı. 
Bilavasitə haqq-ədalət və hidayət mənbəyi olan Quran, daim 
müsəlmanların ixtiyarında olmalı və onlar istədikləri vaxt ona 
müraciət edə bilməlidirlər. 
«Səqəleyn» hədisinin Quranın təhrif olunmamasına dəlalət 
etməsi bundan ibarət idi.