T.Parsonsun sosial davranış nəzəriyyəsinə əsasən sosial davranışın motivi – individual məqsəddir. İcraçının davranış variantlarını seçim prosesində meydana gələn əsas istiqamətlər sisteminin tamamını T.Parsons bu cür ümumiləşdirir: - sırf şəxsi maraqlara yönəlmiş istiqamət və ya öz davranışlarında kollektivin tələbatını nəzərə almağın zəruriliyi; - sürətlə yaranmış tələbatların təmin olunmasına can atmaq və ya perspektivli və mühüm hədəflərdən ötrü onlardan vaz keçmək; - digər fərdin sosial xüsusiyyətlərinə və ya yalnız ona məxsus keyfiyyətlərə (cins, yaş, xarici görünüş) istiqamətlənmək; - fərdin öz davranışını ümumi qaydalara və ya mövcud vəziyyətin spesifik məqamlarını nəzərə almağa təhkim etməsi.
T.Parsonsun sosial davranış nəzəriyyəsinə əsasən sosial davranışın motivi – individual məqsəddir. İcraçının davranış variantlarını seçim prosesində meydana gələn əsas istiqamətlər sisteminin tamamını T.Parsons bu cür ümumiləşdirir: - sırf şəxsi maraqlara yönəlmiş istiqamət və ya öz davranışlarında kollektivin tələbatını nəzərə almağın zəruriliyi; - sürətlə yaranmış tələbatların təmin olunmasına can atmaq və ya perspektivli və mühüm hədəflərdən ötrü onlardan vaz keçmək; - digər fərdin sosial xüsusiyyətlərinə və ya yalnız ona məxsus keyfiyyətlərə (cins, yaş, xarici görünüş) istiqamətlənmək; - fərdin öz davranışını ümumi qaydalara və ya mövcud vəziyyətin spesifik məqamlarını nəzərə almağa təhkim etməsi.
Şəxsiyyətin sosiologiyası fəaliyyəti şərtləndirən amilləri şərti olaraq iki hissəyə ayırır. Bunlardan birincisi, cəmiyyətdəki sosial birlik formalarının bütün üzvləri tərəfindən həyata keçirilən ümumilikdə ictimai inkişafın məqsədi, mənafe və təlabatlarını ifadə edir. İkincisi isə daha çox subyektiv xarakter daşıyan amillər (sərvətlər oriyentasiyası, şəxsiyyətin və sosial birliklərin mənafe və məqsədləri) daxildir.
Şəxsiyyətin sosiologiyası fəaliyyəti şərtləndirən amilləri şərti olaraq iki hissəyə ayırır. Bunlardan birincisi, cəmiyyətdəki sosial birlik formalarının bütün üzvləri tərəfindən həyata keçirilən ümumilikdə ictimai inkişafın məqsədi, mənafe və təlabatlarını ifadə edir. İkincisi isə daha çox subyektiv xarakter daşıyan amillər (sərvətlər oriyentasiyası, şəxsiyyətin və sosial birliklərin mənafe və məqsədləri) daxildir.