3 -berzah Aleminde Ruhların Birbirleriyle Münâsebetleri
Yüklə 0,99 Mb.
|
3- Kabirde Azap Şekilleri:Şüphesiz kabirde herkesin azabı aynı olmayacaktır. Ve kimin ne şekilde azap çekeceğini de en iyi bilen Allah'tır. Ancak Peygamber Efendimiz (sav) den gelen haberlerde bildirilen azap şekillerini şöyle sıralamak mümkündür: a) Kabir sıkması: Hz. Aişe validemizden rivayet edildiğine göre Rasulullah (sav) şöyle buyurmuştur: "Muhakkak kabrin bir sıkması vardır ki, eğer ondan kimse kurtulacak olsaydı Sa'd b. Mu'âz kurtulurdu. 391 Kabir sıkması, kabrin iki yanının ölüyü sıkıştırmasıdır ve geneldir. Hadislerde istisna edilenlerden başka, mü'min olsun, kâfir olsun, ister itaatkâr, isterse âsi olsun, bundan hiç kimse kurtulamaz. 392 Öyleyse herkes mi kabirde azap görecek? "Kabir sıkmasının aslı, kabrin ölüyü kucaklamasıdır. Çünkü insanlar topraktan yaratıldılar. Ve uzun müddet ondan ayrı kaldılar. Tekrar toprağa döndükleri zaman, evlâdından uzun müddet ayrı kalan ananın evladını kucakladığı gibi toprak da onları sıkar. Ama mü'min ve itaatkâr olanları şefkatle, âsi olanları da kızarak, gazapla tabii." 393 Nitekim Hz. Aişe validemiz, bir gün Rasul-i Ekrem (sav) Efendimiz'e şöyle diyor: "Ey Allah'ın Rasulu, sen bana Münker ve Nekir'in seslerini ve kabir sıkmasını anlattığın günden beri hiç bir şeyden tat alamaz oldum." Bunun üzerine Rasulullah (sav): "Ey Aişe, Münker ve Nekir'in sesleri mü'mine, gözdeki sürme gibi gelir. Kabir sıkması da mü'mine, şefkatli bir ananın yavrusunun başını okşaması gibidir. Ama ya Âişe, şakilere (âsi olanlara) yazıklar olsun ki onlar kabirlerinde düz ve sert taş üzerine yumurtanın çarpıldığı gibi sıkıştırılacaklardır." 394 Yani kabir kendilerini öyle sıkacaktır ki, sert bir taşa çarpılmış yumurta gibi parçalanacaklardır. Buna göre kabir herkesi sıkacaktır ama herkesi azap için sıkmayacaktır. Peygamber Efendimiz (sav), kabir suâli hakkındaki uzun hadislerinin sonunda suâle cevap veremeyen kafir ve münafıklar için toprağa "Çulları onun üzerine." diye emir verileceğini ve toprağın onları, kaburga kemikleri birbirine geçinceye dek sıkıştıracağını ve bu azaplarının kıyamete dek süreceğini haber vermektedir. 395 Kabir sıkmasının devamı, kabir azabıdır. 396 ve bu sıkışla birlikte kâfirin kabri ateşle doldurulur. 397 Kabir sıkmasından: a) Peygamberler, b) Fâtıma bt. Muhammed (sav), c) Hz. Ali'nin annesi Fâtıma bt. Esed (Hz. Peygamber onu kendi gömleği ile kefenlemiş ve dua etmiştir.} ve d) Bir defa da olsa ölüm hastalığında İhlas Süresini okuyan kimseler müstesnadır. 398 "Bunların haricinde herkesi kabri sıkacaktır. Hatta Rasulullah (sav) in kızı Zeyneb'i 399 ve oğulları Kasım ve İbrahim'i bile. 400 Hz. Enes, Rasulullah (sav) ile birlikte Zeyneb'in cenazesinde bulunduğunu ve Rasulullah (sav) i hüzünlü, hüzünlü kabrin yanında oturur gördüğünü anlatır. Rasulullah (sav) göğe bakmağa başlar, sonra yere bakar ve hüznü artar. Başını yerden kaldırdığı zaman, hüznünün gittiğini ve tebüssüm ettiğini gördüklerini söyleyen Enes, bunun sebebini sorduklarında Rasulullah (sav), kabrin Zeyneb'i sıkmasını düşünüp hüzünlendiğini ve bunu hafifletmesi için Allah'a yalvardığını ve duasının kabul edildiğini beyan ederler. 401 Demek ki, kafirlere kabir sıkması, kabir azabından bir çeşittir ve onunla azaplanmaktadırlar. Mü'minlere gelince onlar iki kısımdır: İtaatkâr olanlar ve âsi, yani günahkâr olanlar. İtaatkâr olanlara kabirde azap yoktur, sadece kabir sıkması vardır. Âsi olanlar ise günahları derecesinde sıkılacaklar ve böylece azap çekeceklerdir.402 Sa'd b. Mü'âz'ın, salih bir kimse olduğu halde, neden kabirde o derece sıkıştırıldığını soran yakınlarına Peygamber Efendimiz (sav) "Bazan bevlden (küçük abdestten) temizlenmede kusur ederdi." 403 demiştir ki, bu da kabir sıkmasının, bazı günahlardan dolayı azap için de vaki olduğunu gösterir. Me'sur dualarda: "Ona kabrini genişlet..."404 buyurulması da kabrin insanları sıktığına delâlet eder. Çünkü kabir insanları sıkıyor ki, bu sebeple ondan kurtarması için Allah'a dua ve niyazda bulunulmaktadır. Aksi halde bu şekilde dua edilmezdi. Hz. Rasulun getirdiği dini en iyi bilenlerden olan ve Peygamber efendimiz (sav)' e halifelik yapmış olan Hz. Ömer'in vasiyyetine kulak verelim. Hz. Ömer demiştir ki: "Kefenimi iktisatlı yapın. Çünkü eğer Allah katında benim bir mevkiim varsa, O, elbette onu daha hayırlısı ile değiştirecektir... Kabrimi de iktisatlı kazın. Zira eğer ben Allah katında hayırlı isem, o kabrimi genişletecektir. Değilsem de, siz ne kadar geniş kazarsanız kazın, O, onu sıkıştıracaktır. Ta ki kaburga kemiklerim birbirine karışacaktır." 405 Burada kabir sıkmasının, azap çeşitlerinden biri olduğu belirtilmektedir.
"...Sonra onun (kâfir veya münafığın) ense köküne öyle bir vurulur ve o, (o vuruşun acısıyla) öyle bir feryad eder ki, onun feryadını, insan ve cinler hariç, kendisine yakın olan her mahluk duyar.” 406 buyurarak bunu anlatmaktadır. Hadisin Ebu Sa'id el-Hudrî'den gelen rivayetlerinde, ayrıca onlar için kabirlerinden Cehennem'e bir kapı açılacağı zikredilmekte ve tokmakla vurulduğunda feryadını, insan ve cin haricinde bütün mahlukâtın işiteceği kaydedilmektedir. 407 Bu vuruş, şüphesiz azap içindir ve azap çeşitlerinden biridir. c) Cehennemlik olan kişiye, akşam-sabah Cehennem'deki yerinin gösterilmesi: Abdullah b. Ömer'den rivayet edilen bir hadisinde Peygamber Efendimiz (s): "Sizden biriniz vefat ettiğinde, sabah ve akşam ona kendi oturacağı makamı gösterilir. O kimse cennetliklerden ise, cennetliklerin makamlarından bir makam (yani kendisinin Cennette varacağı makam) gösterilir. Ve ona: Burası senin kıyamet gününde gönderileceğin makamdır (yerindir), denir.” buyurmaktadır. 408 Bu görme esnasında: "İşte senin yerin burasıdır." Denmesi, cehennemlikler için en büyük azaptır. Çünkü bu gösterme akşam-sabah tekrarlanacağına göre ve kıyametin de ne zaman kopacağını Allah'tan başka kimse bilmediğine göre, kendisine Cehennem'deki varacağı yer gösterilen kişi, kabirde geçirdiği her dakikasını, her anını, kendisine gösterilen Cehennem azabına düştüm düşeceğini korkusuyla geçirecektir. Dünyada böyle korkulu geçen günlerimizi ve anlarımızı hatırlarsak, bunun insana ne derece ızdırap verdiğini daha iyi anlayabiliriz. Çıkış yollarını ateş sarmış olan bir binada mahsur kalmış bir kişiyi düşünelim. Meselâ, ateş binanın üst katlarına doğru yayılmakta, o ise ateş geldikçe daha üst katlara doğru kaçmakta ama ne kadar kaçarsa kaçsın ateşin mutlaka en üst kata da çıkacağını ve bütün binayı yakacağını bilmekte. Yahut ormanda bir yırtıcı hayvanın saldırısına uğrayıp ta kaçmaktan başka hiç bir kurtuluş çaresi olmayan kişinin korkusunu düşünelim. Cehennem azabına düşmenin vereceği korku elbette bunlardan kat kat fazla olacaktır. Abdullah b. Ömer'den rivayet edilen yukarıdaki hadis yanında, kafirlere sabah-akşam kıyamet günündeki gidecekleri yer olan Cehennem azabının arzedildiğine, Fir'avn ve ailesi hakkında yukarıda geçen: "...Onlar sabah-akşam ateşe arzedilirler." 409 âyeti de delildir. 410 Fir'avn ve ailesinin bu ateşe arzedilişlerini, onların ruhlarının, akşam sabah Cehennem (nâr) üzerinde uçan siyah kuşların ağızlarında olduğu şeklinde açıklayan rivayetler de vardır.411 Her ne şekilde olursa olsun, onların akşamleyin ve sabahleyin Cehennem azabıyla azaplandıkları bir gerçektir. İbn Ömer'den rivayet edilen hadis, Ahmed b. Hanbel'in Müsned'inde şu şekliyle yer olmaktadır: "Kabrinde âdemoğluna sabah-akşam Cennet veya Cehennemdeki yeri arzedilr." 412 Burada kişiye makamının arzedilişinin hem kabirde olacağı ve hem de mü'min, kâfir bütün insanlara olacağı açıkça zikredilmiştir ki, bu da varacağı yer Cehennem olanlar için azap çeşitlerinden biridir. d) Yılan-çıyan ve haşerâtın kabirde ölüyü ısırması ve sokması: Peygamberimiz (sav) Tâhâ Sure-si'ndeki: "...Muhakkak onun için dar bir geçim vardır." 413 âyetinin kabir azabı hakkında indiğini haber vererek: "Allah'a yemin olsun ki, ona (kâfire) doksan dokuz tinnîn gönderilir (saldırtılır). Tinnîn nedir, bilir misiniz? Her birinin dokuz başı olan doksan dokuz yılan. Kıyamet gününe kadar onun cismine üfürürler, sokarlar ve onu tırmalarlar.” 414 buyurmuştur. Ebu Sa'id el-Hudrî de: "Buradaki dar geçimden kasıt, doksandokuz Tinnin'in (ejderhanın) onu kabrinde sokmasıdır." demiştir. 415 Ebu Sâ'id el-Hudrî'den rivayet edilen diğer bir hadis-i şerifinde de Rasulullah (sav): "Kabrinde kâfire doksandokuz tinnîn (ejderha) saldırtılır ve kıyamet gününe kadar onu ısırırlar ve sokarlar ki, eğer onlardan birisi yeryüzüne üfleyecek olsa, orada hiç bir yeşillik kalmazdı." 416 buyurmaktadır. Esma hadisinde ise, kabir suâllerine cevap veremeyecek olan kâfire musallat olacak hayvan hakkında: "...Ona (kâfire) kabrinde, elinde düğümü ateşten olan, deve boynu gibi bir kırbaçla bir hayvan saldırtılır ki, Allah'ın dilediği kadar onu döğer. Kulakları da sağır olduğu için onun sesisini (feryadını) duymaz ki ona acısın."417 denilmektedir. Yukarıdaki yılanlar için İbn Mes'ud, "deve boynu gibi yılanlar" demektedir ki,418 türkçede- böyle büyük ve acayip yılanlara "ejderha" denilmektedir. Yılanların doksan dokuz tane olmaları hususunda ise, onların Allah'ın doksan dokuz ismini inkâr etmiş olmaları sebebiyle bu sayının doksan dokuz olabileceği -tabii kesinlikle böyledir denemez- söylenmektedir.' 419 Şüphesiz bu azap insanın dünyadaki nankörlüğü ve kötülükleri nisbetinde olacaktır. Ve insana, hadis-i şeriflerde de ifade edildiği gibi, çok büyük acı verecektir. Ama bu azap gerçekten cismanî yılanlar ve ejderhaların sokmasıyla mı olacaktır? Öyle olsa onları görmemiz gerekmez mi? denirse, deriz ki: Azap, acı ve ızdırabın ulaşmasından ibaret olduktan ve bu ejderler de kabrinde insana bu acıyı tattırdıktan sonra, bunların herkese görünür olmasıyla olmaması arasında ne fark var ki?.. Hz. Âişe validemizden de bu hususta: "Kâfire kabrinde kudurmuş akrepler saldırtılır ve onun etini, başından ayaklarına kadar yerler. Sonra ona tekrar et giydirilir ve bu sefer de ayaklarından başlayarak başına kadar yerler ve böylece azap devam edip gider." dediği nakledilir 420 Buna göre kabirde haşere ve yılanların insanı yiyip sokması şeklinde de azap edilmektedir kâfirlere. Bu gibi konularda insan için üç derecenin olduğunu belirterek, İmam Gazzâli şöyle der: "Birincisi, en doğru, en açık ve en makbul derecedir ki; yılanın mevcut olup ölüyü soktuğunu, fakat bizim gözümüze bu gibi melekut âlemine ait şeyleri görme hassası verilmediği için bunu bizim göremediğimizi kabul etmendir. Nitekim âhirete müteallik bütün işler melekut âlemindendir. Sahabeyi görmez misin ki onlar, Cebrail (a.s) i görmedikleri halde, nasıl onun Rasulullah (sav) e geldiğine ve Rasulullah'ın onu gördüğüne iman ediyorlar. Eğer bunu da kabul etmiyorsan, meleklere ve vahye olan imanını düzeltmen gerekir önce. Yok eğer buna inandın ve ümmetin görmediğini, Rasul'un görmesini caiz gördünse, ölü hakkında da durum aynıdır. Onu nasıl caiz görmezsin? (Yani ölü de bizim görmediğimizi görebilir)... İkincisi, uyuyan kişinin durumunu düşünmendir ki o. rüyasında kendisini sokan bir yıları görüp acı duyuyor ve uykuda bağırıp terler içinde kalıyor. Bazan da yerinden fırlayıp kaçıyor ki, bunlar hep kendi içinde duyup da, tıpkı uyanıklık halindeki gibi, acı duyduğu şeylerdir. O bunları görür ve bu acıları çekerken sen onu sakin olarak görüyor ve onun etrafında yılan falan görmüyorsun. Halbuki onun hakkında (ona göre), yılan mevcut olduğu halde ve o ondan azap duyduğu halde, sana göre böyle bir şey yoktur (görülmüyor). Yılanın sokmasının acısı ve ızdırabı duyulduktan sonra bunun görülmeyen bir yılan olmasıyla görülen bir yılan olması arasında ne fark var ki?.,. Üçüncüsü: Biliyorsun ki, yılan bizzat acı vermez. Ondan sana geçen zehirdir ve zehir de acı değildir. Acı olan ve sana ızdırap veren, zehirin sende meydana getirdiği eserdir. Şayet bu eser sende zehirsiz hasıl olsa, yine sana aynı ızdırap ve acıyı verir ve tesirini yapar. Fakat bu türlü bir azabı, âdette ve dış dünyada azap vermeye sebep olan şeylere izafe etmeksizin tarif etmek mümkün olmaz. Bu nedenle, ölüm anında (yani kabirde) duyulan elem ve eziyetlerin acısı, -yılan aslında mevcut oynadığı halde-yılanın sokmasından duyulan acı gibi olduğundan, öyle ifade edilmiş olabilir."421 Gazzâlî'nin de ifade ettiği gibi, en makbulü birincisi olmakla birlikte, bu üç şekilden her hangi biriyle Allah'ın azabetmesi de mümkündür ve her halükârda azabın vukunu kabul etmemiz gerekir. Aksi halde Allah'ın kudretini inkâr etmiş oluruz. Niceleri vardır ki bunlardan bir türlüsüyle ve niceleri de iki türlüsüyle ve yine niceleri de vardır ki hepsiyle azap olunmaktadırlar.
"Neccaroğulları'ndan hıristiyan bir adam vardı. Müslüman olup Bakara ve Âl-i İmrân surelerini okumuştu. Peygamber (a.s) a da vahiy yazardı. Bu adam irtidat ederek (İslâm'dan çıkarak) Hıristiyanlığa döndü ve: "Muhammed bir şey bilmez. Ancak benim kendisine yazdığım şeyleri bilir." demeğe başladı. Allah onu vefat ettirince, Hıristiyanlar gömdüler. Fakat sabah olunca gördüler ki gömüldüğü yer onu dışına atmıştı. Bunun üzerine Hıristiyanlar: "Bu. Muhammed ile ashabının işidir. Onların arasından çıkıp kaçtığı için bu din kardeşimizin ölüsünden kefenini soydular ve onu meydanda bıraktılar." diye iftira ettiler. Derin bir çukur kazarak onu oraya gömdüler. Fakat ertesi sabah, gömüldüğü yerin onu yine dışarı attığı görüldü. Hıristiyanlar yine: "Bu. Muhammed ile ashabının işidir. Onların arasından çıkıp kaçtığı için bu din kardeşimizin ölüsünden kefenini soydular ve onu dışında bıraktılar." dediler. Başka bir yerde yine bir çukur kazdılar. Güçleri yettiği kadar derinleşürdiler ve adamı oraya gömdüler. Fakat sabah olunca, o yerin de onu dışarı attığı görüldü. Bunun üzerine Hıristiyanlar, bu işin insanlar tarafından yapılmadığını anladılar ve o adamın ölüsünü açıkta bıraktılar." 422 Bazı rivayetelerde sadece Neccaroğulları'ndan olduğu bildirilen 423 ve ismi belirtilmeyen bu adam öldüğünde Peygamber Efendimiz: "Yer onu kabul etmeyecektir."424 buyurmuştur ve hakikaten de toprak kendisini kabul etmemiştir. Bunun gibi daha başka münferit hadiseleri hepimiz duymuşuzdur. Peygamberimiz (sav) devrinde böyle bir olay cereyan ettiğine göre, demek ki bazı kimselerin toprak tarafından kabul edilmeyişi ve dışarı atılması doğrudur. Allah Tealâ böylece, kabir ahvâlini inkâr edenlere, o âlemin gördüklerinden bambaşka bir âlem olduğunu ve kendi kafalarından, olamaz dedikleri olayların orada olabileceğini tenbih etmiş oluyor. Uzun süre köy imamlığı yapmış olan bir arkadaşım, görev yaptığı köylerden birinde bulunan bir kadından bahsetmişti. Bu kadın, "ben öldükten sonra cesedimi toprağa koymanıza ne lüzum var; ben öldüm gittim mi cesedimi isterse köpeklere atın ne farkeder ki," diye konuşurmuş. Bir gün bu kadın ölmüş ve herkes gibi onu da bir mezara gömmüşler. Fakat ertesi sabah kalkan köylüler hayretler içinde kalmışlar. Çünkü her köşe başında, bir gün önce toprağa gömdükleri kadının bir parçasıyla karşılaşmışlar. Evet, o gece kadını köpekler parçalamış ve her parçasını ayrı bir yere taşımışlar. Allah Tealâ'nın neye gücü yetmez ki... Ama insanlara çok acıdığı ve çok bağışlayıcı olduğu için -bazı aşırı gidenler hariç- insanlann hak ettikleri azabı erteliyor ve dünyadayken çektirmiyor. f) Bunlardan ayrı olarak mü'minlerden herkesin günahına göre çekeceği çeşitli azaplar: Peygamber Efendimiz (sav) Miraca çıktıklarında orada bakırdan tırnaklarla yüzlerini ve göğüslerini tırmalayan insanlar gödüğünü ve Cebrail (a.s) dan bunların kim olduklarını sorduğunda bunların, gıybet eden kimseler olduğunu öğrendiğini haber vermiştir.” 425 Bu insanlar, berzah âleminde bulunduklarına göre, demek ki gıybet ederek başkalarının etini yiyenler, berzahta bu şekilde azaplandırılmaktadırlar. Ashaptan Semuretübnü Cündeb diyor ki; Rasulullah (sav) namaz kılınca yüzünü bize döner ve: "Bu gece sizden kim rüya gördü?" diye sorardı. Eğer rüya gören varsa anlatırdı, o da, "Maşaallah" derdi. Yine bir gün: "Sizden rüya gören var mı?" diye sordu. Biz "Hayır" deyince kendisi: "Fakat ben bu gece gördüm ki, iki adam gelip benim elimden tuttu ve beni Arz-ı Mukaddes'e (mukaddes yere) götürdüler. Bir de baktım ki bir adam, elinde bir demir çengelle ayakta durmuş o çengeli bir defa ağzının bir tarafından sokuyor, kafasına kadar varınca çıkarıp bir defa da diğer taraftan sokuyor. Bu sırada yüzünün öbür tarafının dağılmış olan etleri birleşiyor ve tekrar oraya çengeli takıyor (böylece devam ediyor). "Bu nedir?" dedim, "Gel." dediler ve gittik. Ta ki, kafası üzerine yatan bir adam gördük. Baş ucunda da elinde bir avuç dolusu taş olan bir adam vardı ki, onlarla o adamın başını yarıyor, vurduğu zaman, alması için taş yuvarlanıp tekrar o adama geliyor. Taş dönünceye kadar adamın (yarılmış olan) başı bitişiyor ve eski haline dönüyor. Adam tekrar taşı vuruyor. "Bu nedir?" diye sordum, "Gel." dediler ve gittik. Ta ki üstü dar, altı geniş olan fırın gibi bir deliğe geldik. Altında ateş yanıyordu. Yaklaşınca neredeyse oradan çıkacak kadar yükseldiler. Ateş alçalınca tekrar oraya döndüler. O deliğin içinde çıplak kadın ve erkekler vardı. "Bunlar kimdir?" dedim. Yine "Gel." dediler ve gittik. Ta ki ortasında ayakta duran bir adamın bulunduğu, kandan bir nehre vardık. Bir adam da elinde taşlar olduğu halde nehrin kenarında duruyordu. Nehirdeki adam oradan çıkmağa yönelince, kıyıdaki adam bir taş atıyor onun ağzına ve o, eski yerine dönüyordu. Her çıkmak istediğinde böyle yapıyordu. "Bu nedir?" diye sordum. "Gel." dediler ve içinde büyük bir ağaç bulunan yemyeşil bir bahçeye varıncaya kadar yürüdük. O ağacın köklerinde ihtiyarlar ve çocukları vardı. Bir de baktım ki, ağacın yakınında bir adam önündeki ateşi yakıyor. (Yanımdaki iki arkadaşım) beni ağaca çıkardılar ve şimdiye kadar daha güzelini hiç görmediğim bir eve girdirdiler ki, o evde adamlar, ihtiyarlar, gençler, kadınlar ve çocuklar vardı. Sonra beni oradan çıkartıp ağaca yukarı yükselttiler. Daha güzel ve daha faziletli bir eve getirdiler ki, orada da ihtiyarlar ve gençler vardı. (Arkadaşlarıma) dedim ki: “Beni bu gece dolaştırdınız. Gördüklerimden haber verin. “Pekiyi, dediler ve devam ettiler: "Gördüğün, yanağına çengel takılan adam yalancıdır. Yalan söylerdi ve yalanına, ufuklara yayılıncaya dek göz yumulurdu. Ve işte ona kıyamet gününe kadar gördüğün şey (azap) yapılır. Gördüğün başı yarılan adam ise, Allah'ın kendisine Kur'an öğretip de gece uyuyan, gündüz de onunla amel etmeyendir. Ona da kıyamet gününe kadar o (azap) yapılır. O çukurda gördüklerin ise, zina edenlerdir. Nehirde gördüğün ise faiz yiyenlerdir. Ağacın kökünde gördüğün İhtiyar, İbrahim (a.s) idi. Etrafındaki çocuklar da insanların çocukları. Ateş yakan. Cehennem bekçisi Mâlik idi. Girdiğin birinci ev, bütün mü'minlerin evi idi. Bu ev ise şehitlerin evidir. Ben Cebrail'im. Bu (arkadaşım) da Mikâü'dir. Başını kaldır," dediler. Başımı kaldırınca üstümde bulut gibi bir şey vardı. Dediler ki: O senin yerindir. Dedim ki: “Beni bırakın yerime gireyim. Dediler ki: “Senin daha tamamlamadığın ömrün var, onu tamarnlayınca yerine gelirsin." 426 Hz. Peygamberin rüyası da sâdık (doğru) rüya ve vahiy hükmünde olduğu için burada Peygamberimiz (sav) in anlattıkları, şüphesiz Allah'ın ona gösterdiği berzah âlemine ait işlerdendir. Buna göre:
Ayrıca kabirde insanların şekillerinin değiştirileceği ve dünyada yaptıkları kötülüklere göre, bu kötülükleri yapanların, o kötülükte meşhur olmuş olan hayvanların şekline girecekleri ve bu şekilde azap görecekleri de söylenmektedir. 428 Hatta Rafizî olanların mezarları açıldığında, domuz şekline girmemiş olanlara pek az rastlanır, deniyor. 429 Ama bu şekil değişmesi hakkında hadislerde bir şey göremedik. Allah her şeye kadirdir ve dilediği kimselere, dilediği şekilde azap da eder, mükâfat da verir. O'nun her şeye gücü yeter. 430 Yüklə 0,99 Mb. Dostları ilə paylaş:
|