| Şahzada Qasım:
Fəğfur kəcavədən durdu yeridi
Siyah zülflər dal gərdənin bürüdü
Tarix qoyub Məhəmməd şahın yarıdı
Necə deyim, el içində ar olsun.
Səhər-səhər varid oldum bağına
Düzür bənəfşəni gül buxağına
Əl atmadım şamamanın tağına
İnsafdımı gül həmdəmi xar olsun.
Qasım, dərdin haq yanında az idi.
Bu işlərdə sevda deyil, yazı idi
Tarix qoyub Əhməd şahın qızıdı
Ağla Qasım, şirin dilin lal olsun.
Oğul amandı, doğrusunu söylə görüm, bu nə işdi? Mən sənin eşqili-eşqili oxumağınla bir şey anlayamadım. Biçarə Qasım aldı dübarə:
Kəcavə yeridi, mən də dalınca
Tab etmədim danışaydı doyunca
Gözüm düşdü qoynundakı narınca
Yoxladım hər elmin kamalın gördüm.
Salavat ver, peyğəmbərin şanında
Həsən, Hüseyn ənbiyalar janında
Dərviş surətində, ərəb donunda
O şah mərdanın, camalın gördüm.
Mən Qasımam, söyləyərəm sözümü,
Çəkmişəm işvəsini, nazını
Doyunca öpəydim ala gözünü
Fəğfur kəcavədə qərarın gördüm.
Söz tamama yetişdi. Şahzada Qasım, vəzir və qoşun ilə halallaşıb Hində tərəf yola düşdü. Bunu Hində getməkdə qoyaq, sizə vəzirdən danışaq. O qoşun ilə barabar şahın hüzuruna qayıtdı. Əhvalatı tamamilə nəql etdi. Biçarə şahzada Qasımın ata-anası ağlaya-ağlaya Qasımın yolunu gözləməgə başladı.
Bu yandan şahzada Qasım atına mahmız göstərib altı gün yol sürdü. Yeddinci günü bir qalaya nümayun oldu. Qalanın yanına gedib hər tərəfi dolandı, amma daxil olmağa bir yol tapa bilmədi. Axırda cana gəlib qıfıla bir qılınc vurdu. Qıfıl qapıdan kənara düşdü. Qalanın içinə daxil olub baxdı gördü: burada yeddi atın töylə mıxı çalınıb və hər tərəfdə dava alatı vardır. Amma heç bir kəs yoxdu. Şahzada buradan keçib qalanın hər tərəfini dolanırdı. O yeddinci mərtəbəyə çıxmışdı gördü yeddinci mərtəbədə bir nazənin sənəm əgləşub ki, dünyada misli-manəndi yoxdu. O qızı hərçi danışdırdı, qız danışmadı.
Şahzada Qasım söz ilə qızı danışdıra bilmədiyindən saz ilə əhval-pursannıx etməgə başladı:
Dostları ilə paylaş: | 
