Fəğfur Pəri:
Ağa vəzir o bütləri səvərsən
Gəl öldürmə bu cavanı heyifdi
Nabələdə yol göstərməg ar olmaz
Yol azıban bu məkanə gəlibdi.
Şahzada Qasım:
Lalədən, qonçadan artıq rəngim var
Şah olgilan Fəğrur Pərim ağlama
Iki nərim maya üstə cəngi var
Gəlmə gətir din imanım ağlama.
Fəğfur Pəri:
Canım qurban o cavanın canına
Enim kəcavədən gedim yanına
Qılınc çəkim büdpərəstin qanına
Ay şevqin eylər gön ilğayibdi.
Şahzada Qasım:
İlahının yazısını görən var
Siyah zülfün dal gərdənə örən var
Olar çoxsa bizə kömək verən var
Gəlmə gətir din imanım ağlama.
Fəğfur Pəri:
Onların pirləri var zahir batil donunda
Qüdrət xonu qarışıqdı xonunda
Onlar bilməz beş min beş yüz onunda
Məşər həqdi bizim üçün eyibdi.
Şahzada Qasım:
Qasım qurd donunda girər meydana
Çəkər Mısır qılıncını boyayar qana
Yüz min tülkü neylər bir ac aslana
Gəlmə gətir din imanım ağlama.
Söz tamama yetişdi. Vəzir qızının iltimasına görə şahzadanı öldürmədi. Şahzadanın dəlaləti ilə o büdpərəstlərin hamısını müsəlman etdi.
Bu zaman qızın kəbinini şahzada özünə kəsdirib qırx gün qırx gejə o sarayda qaldı. Bir gün Fəğfur Pəriyə dedi: Gözəl! Mənim intizarım var, Gərək Hind elinə gedim. Qız nə əlac razı oldu. Şahzada Qasım onunla halallaşıb Hind elinə rəvan oldu. Otuz altı gün at sürüb, otuz yeddinci gündə Əhməd Cəlalı deyilən bir həraminin vilayətinə varid oldu. Bu Əhməd Cəlalı özü qız idi.
Başında qırx həramisi var idi. Heç kəs bilmirdi ki, o Cəlalı qızdır. Çünkü, bunun Əhməd adlı bir qardaşı var idi. O hər gün qırx qız gətirib başında olan həramilərə saqi etdikdən və namusuna toxunduqdan sonra həlak edərdi. Bir gün öz məclisində sərxoş əyləşmişdi. Həramilərə dedi: bu saat hər nə cür olsa qırx qız gətirin ki, burada saqi olsunlar. Həramilər gedib boş qayıtdılar.
Əhməd soruşdu:
– Bəs, qızlar hanı?
– Tapmadıq.
Əhməs bir qədər fikirdən sonra dedi:
– Gedin, mənim bacımı başındakı kənizlər ilə buraya gətirin, saqi olsunlar.
– Həramilər getdilər ki, gətirsinlər. Qız dedi:
– Bir qədər səbr edin gecəyə hələ çoxdu gedərik. Cəlalı özü ilə lazımi qədər behişdarı götürüb və and yad etdi ki, gərək qardaşımı və həramiləri qətlə yetirəm. Onlar dünyada qız qoymadılar səlamət qalsın. Mən bu fikirnən qırx qız ilə onların məclisinə getdim.
Hər tərəfdə badəni paylayırdılar. Və badəni doldurub verən Cəlalı idi.
O sonuncu badələrə bütün behişdari daxil etdi. Hamısı behişt oldu. O saat kənizlər Cəlalının hökmünə görə hamısını qətlə yetirdilər. Bütün qızlara tapşırdı:
– Hamınız kişi paltarı geyin və heç bir yerdə bu sirri açmayın. O əhd etdi ki, hər kimin güzarı buradan düşsə gərək öldürüb leşindən hasar, başından minara qurduram ta inki məni yıxana qədər. Elə ki, məni yıxdılar onda o oğlana gedib və sirrimi ona açacağam.
Şahzada Qasım qəfildən Cəlalının üstə çıxdı, Hind elinə gedən yolu mənə nişan ver, dedi.
– Ey pəhlivan, buraya gələn adamlar baş verib gedər.
Şahzada aldı Cəlalının cavabında:
Dostları ilə paylaş: |