| Gözəl xanım:
Aşıq sən yalançısan
Xırmanlara talançısan
Qapı-qapı dilənçisən
Mən mi gözəl, o mi gözəl?
Şahzada Qasım:
Qoynundakı nə boxçadır
Üzün ağardan ağçadı
Əsmayıl səndən yaxçadı
Sən də gözəl, o çox gözəl.
Gözəl xanım:
Aşıq sən məni yandırdın
Axar sular bulandırdın
Rüşvət aldın qandırdın
Mən mi gözəl, o mi gözəl?
Şahzada Qasım:
Divəkdə dökərlər duzu
Gökdə sanarlar yıldızı
Hər ikiniz əmi qızı
Sən də gözəl, o çox gözəl.
Gözəl xanım:
Aşıq Allahı səvərsən
O möhür mahı səvərsən
O gözəl şahı səvərsən
Mən mi gözəl, o mi gözəl?
Şahzada Qasım:
Qasımam Allahı səvərəm
O möhrü mahı səvərəm
O gözəl şahı səvərəm
Sən də gözəl, o çox gözəl.
Sözlər tamama yetişdi. Gözəl xanım qəzəblənib kənizlərə dədi: Bu haramzadəni o qadar vurun ki, həlak olsun. Qızlar əllərində ağac şahzadaya hücum edəndə Qasım nərə çəkib Cəlalını haraya çağırdı. Cəlalı ac qurd kibi yetişib qızları dağıtdı. – Zalım oğlu! Hamısını burax, bircə Əsmayıl Pərini tut, dedi. Əsmayıl Pərini də götürüb atları minib Hind şəhərindən kənara çıxdılar.
Kənarda şahzada çadır qurdu, dedi: – Cəlalı, çox yorulmuşam, bu çadırda bir qadar yatacağam, bizə qaravul çək. Cəlalı gözü üstə – dedi. Şahzadə Qasım başını Əsmayıl Pərinin dizi üstə qoyub yuxuya getdi. Bu yandan Əhməd şaha xəbər verdilər ki, Əsmayılı apardılar, nə durmusan; şah höküm edir qoşun Hindin dərvazəsindən kənara çıxdı. Gəlib Cəlalıya yaxınlaşdı. Cəlalı qılıncın çəkib qoşuna həmlə elədi. Qıra-qıra Hindin dərvazəsinnən geri qaytardı. Özü də qayıdıb bu dillər ilə şahzadanı oyatmağa başladı:
Dostları ilə paylaş: | 
