Azərbaycan folklorunun ilkin nəşrləri” seriyası HÜMMƏT ƏLİzadə azərbaycan el əDƏBİyyati

Şahzada Heydər:

Duşmannar da dört yanını alıblar

Köməgi yox onu tənha bulublar

Al dilinən zindanə salıblar.

Onun üçün tac təxti olub viranə
Heydər deyər bu sağlığı neylərəm

Hər dilnən bəs xanəni söylərəm

Bir qanına bir neçə qan eylərəm

Mən də özüm görgəzərəm duşmana.

Söz tamama yetişib şahzada Heydər qardaşına ürəyi o qədər ya­­nub ki, atasınnan da iznsiz bir gün şikar ata suvar olub üz çö­yür­dü Xtan vilayətinə. Günə bir mənzil teyyi-mənazil təpə­lər­də yel ki­mi, dərələrdə sel kimi, badeyi sərsər kimi at sürdürdü. Ta inki bir müd­dətdən sonra şahzada Bəhram düşdügü Mah Ən­vərin qələ­çə­si­nə yaxınlaşanda qız uzaxdan bir atdının gəlməyini görüb bunun kim olması üçün durbun ilə baxdı nə gördü: eyni şahzada Bəhram bir no cəvan gəlir. Qız çox şad olub dedi: Yəqin ki, Bəhramdı, Xtan elinnən gəlir. Qız Heydəri pişvaz edub bir ehtiram ilə qə­lə­çəyə daxil etdi. Və qolların Heydərin boynuna salıb dedi: “Ey cavan nə müddətdi sənin həsrətindəyəm, niyə boylə gej gəldin. Pəs mət­lubun hanı?” Şahzada bu sözü eşidib bildi ki, qardaşı buraya gə­libmiş. Qıza dedi: “Bu nə sözdür? Mətlubunu gətirməyən kim­di?” Mah Ənvər məyus olub dedi: “Oğlan yəqin mənnən əl gö­tür­müş­dü. Ona görə bu dillərnən oğlana cavab verir.

Mah Ənvər:

Gejə-gündüz intizarın çəkərəm

Könlüm bir cavanın intizariydi

Nə qəlbim açılar, nə üzüm gülər

Yoxsa mənim könlüm qəm xırdariydi.
Uzaxlaşıb əlim çatmaz əlinə

Bülbül olub qonammadım gülünə

İntizaram göz tikərəm yoluna

Gözün yollarının intizarıydi.

Bizim üçün qara gəldi bu illər

Qalxanda sonalar bulanar güllər

Sinəm üstə bəslədiyim o narlar

Şahzada Bəhramın yadigaridi.

Mah Ənvər saraluban solmasa

Bu dərdimi kimsə eşidib bilməsə

Ölən vaxta qavrım üstə gəlməsə

Görən deyər yazıx günahkariydi.

Eylə ki şahzada Heydər Mah Ənvərdən qardaşının adını eşi­dib o saat bihuş oldu. Mah Ənvər heyrətdə qaldı: “Xudaya bu nə işdir ki, mənim başıma gəldi? Bu cavan namədar bihuş oldu. “Bəs: qız oğ­­lanın üzünə müşk gülab səpib huşə gətirdi. Heydər hu­şə gələn ki­mi dedi: “Ey nazənin, qulaq as dərdimi sənə bəyan edim.