Azərbaycan folklorunun ilkin nəşrləri” seriyası HÜMMƏT ƏLİzadə azərbaycan el əDƏBİyyati
Yüklə 1,73 Mb.
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Məhəmməd
| Səlminaz:
Xanbalıxda gələn çəpər Dur yatmağın çağı döyül Qardaşım yerini də tapar Dur yatmağın çağı döyül.
Tökülsün çaylara sarı Qardaşımın ərkək yarı Dur yatmağın çağı döyül. Dalınca gəlməz fərman Mən ollam dərdinə dərman Dur yatmağın çağı döyül. Məhəmməd qəvi oyax, gözü yuxuda olduğunnan Səlminazın bu sözdərini eşidəndən gözünü açıf iş-işdən keçdiyinnən və bir belə qüsursuz gözəl qızın ona bənd olduğunnan bu dillərnən Səlminaza cavaf verər:
Başına döndüyüm cığalı sona Sonanın məkanı güldə olmazmı? Mən bilərəm ürəyindəki mətləvi Ürəydən keçif dildə olmazmı?
Əvvəldən oxudum tahanı dildən Təcnis qafiyəsi sözdə olmazmı? Mən aşığam sənin gül camalına Aşığın söybəti, sazda olmazmı?
Dərin-dərin dəryalara dalıfsan Dərd qəmi şirin cana salıfsan Mən yuxuda afalatı bilifsən Afalatı bilən halda olmazmı?
Cavan eşqin səməndini mən də minif çapbışam Banna oluf sınıx könül yapbışam Arıyıf, axdarıf səni tapbışam Bəs sizdə olan bizdə olmazmı?
Məhəmmədi dəstan edif söylərsən Mujkanınnan bağrım başın tilərsən Söylə görüm bir nə fikir elərsən Yolçu yola düşüf yolda olmazmı?
Yalan gəlməz Səlminazın dilinə Qeyri bülbül qondarmaram gülümə Gözəlim kamalı gözdə olmazmı? Məhəmmədnən Səlminaz sözdərini tamam eləyəndə Məhəmməd Səlminazı söydüyünnən o gejə hərəsi bir at minif, Xanbalığa tərəf yola düzəldilər. Bir xeyli getmişdilər ki, Səlminaz birdən-birə fikir eliyif: – Ay dil qafil, sən heç bilmirsən bu neçi karadı. Nə işdən ötrü qız paltarında sənin qardaşına gəlif, bəlkə duşmandı, nejə munun yanına düşüf mahala gedersən. Hərgah səni öldürsə kim biləjək, deyə kefi pozğun, rəngi zəfəran kimi solmuş ağlamağa başladı. Məhəmməd Səlminazı ağlar görəndə bildi ki, qızın qəlvi dolandı. Ona görə bu dillərnən həm qızın ağlamağının səbəbini xavar alır, həm də Səlminazın munun barəsində şübhələndiyini bildiyi üçün özünün əsl nəjavətini ona söylüyür:
Başına döndüyüm, qurvan olduğum Ay ala gözdü Səlminazım, ağlama Alışıf oduna girjan olduğum Ay ala gözdü Səlminazım, ağlama.
Əli əlvaf, dizi gəgah naxışdı Mina boylu, xurmayı saşdı Ay ala gözdü Səlminazım, ağlama. Dərd əlinnən düyünüyəm, dağlıyam Qürbət eldə cavan ömrüm ağlayan Məhəmmədəm Əhməd vəzir oğluyam Ay ala gözdü Səlminazım, ağlama. Məhəmməd sinəyi tarnan dediydən sonra dilinən də afalatı başdan-başa Səlminaza nağıl eylədi. Səlminaz Məhəmmədin əsil nəjavətini və görünməyən bir sirri bildiyi üçün ona olan məhəbbəti daha da artırdı. Hər ikisi şad, xürrəm yola düşdülər. O qədər getdilər ki, laf Xanbalığa yaxınnaşdılar. Bu zaman qəzadan bir tanrı tanımaz, qanmaz bir çovana rast gəldilər ki, bavalı deyənnərin boynyna deyillər, bu çovanın bir çomağı varmış ki, haraya vursaydı il ordan ot bitməzmiş. Və hansı adama vursa yernən yeksan olarmış. O çovan Səlvinazı görəndə ona bənd oldu. Belə ki, çomağı çəkif Səlminazı Məhəmmədin əlinnən almax dərəcəsinə gəldi. Məhəmməd halı belə görəndə ağlı başınnan çıxıf, Səlminazı almasın deyin çovana yalvarer:
Başına döndüyüm ay lələ çovan Çovan, gəl incitmə məni qoy gedim Məskənimdi çölli-biyaban Çovan, gəl incitmə məni qoy gedim.
Yüklə 1,73 Mb. Dostları ilə paylaş:
|