XVI mətn
Pircahannan Məşədi Alı gəlif Paşa bəyin yanına. Deyif ki, bəy, getdim o dünyanı gəzdim gəldim. Bəy də ağıllı adamdı. Düşünüf ki, bunda söz var da, yoxsa elə-belə bu sözü deməz. Deyif ki, Məşədi Alı, xeyir ola, nəyə getmişdin? Deyir, elə getdim. Deyir, nə gördün? Deyir, bəy sağ olsun, bir ev gördüm, bax bir ucu sənin bu evində, bir ucu da Həkəridə. Deyir, xeyir ola ay Məşədi Alı, o böyüklükdə binanı neynillər? Deyir ki, bəy, o binanın içi doludu naz-nemətnən. Deyir, o naz-neməti neynillər? Deyir ki, bəy, gördüm ki, bir dəsdə camahat gəldi, heş-zada əlin vurmadan geyindilər-kejindilər, hərəsi bir at mindi, bir tüfəy götürdü, bir qılınc bağladı, çıxdı getdi. Soruşdum bu hara camahatıdı? Dedilər, bu Qasımuşağıdı, bəyin adamıdı. Deyir, sora nə gördün? Deyir, sora gördüm bir dəsdə camahat gəldi, nə böyük kiçiyi, nə kiçik böyüyü tanıdı. Ye ki yeyə bildikcən, ye ki yeyə bildikcən. Sora da qoltuxların, ciblərin doldurdular getdilər. Soruşdum bu hara camahatıdı? Dedilər, bu da Vağazin camahatıdı.
Bu söhbəti eliyən Şahbaz müəllim oluf Narışdan. Amma söhbətin dalın eləmədi. Dedi ki, bütün kəntdərin xasiyyəti orda öz əksini tapıf. Sənin dilin dinc durmuyajax, toyda danışajaxsan, ya vayda, mənim gorum olar söyüş yiyəsi. Mən goruma söydürə bilmərəm. Sora xəsdələndi, qardaşımı göndərdim ki, bu söhbətin ardını örgənsin. Deyif, yox, mən onu danışammaram.
Dostları ilə paylaş: |
