139. ERKƏK SƏFƏR Bizdə Erkək Səfər vardı. Tökmə kişi idi, boynu qısıx. Bunnan irəli barama saxlamaq üçün tut şaxı yığırdılar, ona künal deyirdilər. Qurt yarpağı yeyənnən sora şaxını təndirə töküb çörək bişirirdilər. Tut şaxını yığıblar evin qabağına. Abbasqulu kişi də oğluna toy eliyir. Erkək Səfər gəldi. Köynəyi olmazdı, iri qarnı vardı. Bu gəldi girdi toyun içinə. Ağzın köpük basıb. Hərrənir, ay maa qənim, ay maa qənim. Xannar da cavan adamdı. Bu belə hərrənəndə Xannar sıçradı dedi, saa qənim mən. Dedi, ə, yeri get, uşax-muşax yeri deyil bura. Dedi, əşi, sənin nə işinə qalıb? Bu hərrəndi gəldi bunu çiyninnən vurdu, hərrəndi gəldi bunu çiyninnən vurdu. Mən də qanıram da, yekə uşağam. Yerdən deyirdilər ki, Erkək Səfər Xannarı öldürəjək. Xannar boynunnan, qılçasınnan nətər qapdısa, Erkək Səfərin başın soxdu həmin künal topasının içinə. Qızıl qan götürdü bunu. Endi Paşa kişinin evinin yanında özünü saldı arxın içinə, qanını yudu.
