LДTİFДLДR
MOLLA NƏSRƏDDİN
1. BACADAN ASILAN QAZAN
Molla Nəsrəddin gedir oturur çayxanda. Görür bir nəfər bikefdi. Deyir:
– Niyə bikefsən?
Deyir:
– Filankəsin qızın isdiyirdim, maa vermədi. Mənnən şərt kəsdi ki, payızın gejəsi gərəh damın üsdündə çılpax qalasan. Mən də qaldım. Sabahısı maa dedi ki, danış görüm nə gördün (Gəlif görür ki, ölmüyüf. Bu da qaçıf o başa-bu başa. Bijəltəh imiş da). Dedim, bir ildız görmüşəm. Dedi:
– Səni isidən o imiş, ona görə ölməmisən.
Qızı vermir. Həmin adamı molla çağıtdırır evinə, qonaxlıx təşkil eliyir. Qazanı asır göydən, ojağı qalıyıf yerdən. Özü də deyif yeyif gəlmə ha. Bir neçə nəfəri yığıf ora. Deyiflər ki, ay molla, biz ajınnan öldüh, noldu? Deyif:
– İndi bişər, bu saat bişər, bu dəyqə bişər.
Deyiflər:
– Ay molla, yerdə ojax yanmaxnan göydə qazan qaynıyar?
Deyir:
Qardaş, min kilometrlərnən göydə ulduz çıxmaxnan yerdə adam isinər?
Dostları ilə paylaş: |
