30. MƏN DƏ ARVAD KİMİ BİR ŞEYƏM
Bir dəfə Məhəmməd kişi Xannığa bazara gedirmiş. Xoruz bannıyanda arvatdarı götürüf aparırmış bazara. Bir dəfə gecə saat birdə, ikidə xoruz bannıyır. Bular da bilmir da saat neçədi. Məhəmməd kişi hay salır, arvatdar, üzr isdiyirəm, uzunqulağı, atı yüklüyüllər, Xannığa – bazara yola düşüllər. Xannıx bazarı da Akaradan Laçına gedən yolun qırağında yerləşirdi. Dekabr ayı idi, o vaxdı da qış çox sərt keçirdi. Əfəndilər kəndinnən bir kişi atdı keçirmiş. Görür ki, qadınnarnan bir kişi burda durub. Deyir, a balam, burda niyə durmusuz gecənin bu vaxdı. Deyillər, bazara gəlmişik. Deyir, evin tikilsin sənin, gecə saat ikidi, üçə işdiyir. Bu vaxdı bazar olar? Xannıxda bazara yaxın bir ev varmış. Məhəmməd kişi qapını döyür, bir qadın çıxır. Deyir, ay bacı, bilməmişik, səyf gəlmişik. Bəs arvadlar soyuxdan qırılıllar. İcazə verirsən gələk əlimizi içəridə isidək? Arvad deyir, vallah, kişi evdə yoxdu, arvatdar gəlsin, amma səni buraxammaram. Deyir, yaxşı. Arvatdar girir içəri. Məhəmməd kişi ayağında kamerdən çarıx, bir saat dayanır. Görür yox ey, dözə bilmir. Qapını bir də döyür. Arvad çıxır. Deyir, nədi? Deyir, a bacı, papax qoymağıma baxma. Vallah, mən də arvad kimi bir şeyəm, qoy gəlim içəri.
Dostları ilə paylaş: |
