| III mətn
Sarı Aşıxnan Yaxşının sözdəri çəpləşif, aşığ ajıx eliyif gedif. Sarı Aşıx, deyilənə görə, İran Qaradağlısınnandı. Bayram oluf, Yaxşı aş bişirirmiş. O vaxdı da düyünü adamın sayına görə tökürdülər. Hər adama bir istəkan düyü tökürmüşdər. Bir istəkan artıx tökəndə qardaşı deyif ki, Yaxşı, onu neynirsən? Deyif ki, bu da aşığın payıdı. Aş dəmə gələndə orda bir dənə şeir deyir. Deyir:
Aşıq, aşın bişdi gəl,
Bişif dəmə düşdü gəl.
Yaxşı günün yoldaşı
Yaman günə düşdü gəl.
Aşı qaba çəkəndə qapı döyülür, aşıx girir içəri.
IV mətn
Aşıx Yaxşının yanına gedirmiş. Bunun əri Zaman deyif ki, deyirsən bu hakq aşığıdı. Əgər hakq aşığıdırsa, bunu burdan qov getsin, bir də çağır gəlsin. Yaxşı halvanı yuxanın arasına bükür, gətirir buna bir dənə dürmək verir. Deyir, səni görüm get Tüntəpəsə. Aşıx gedir ora. Deyir ki,
Mən aşıx bu təpəsdi,
Bu tündü, bu təpəsdi.
Yaxşının dediyi
Bu tündü, bu təpəsdi.
Sora Zaman Yaxşıya deyir ki, əgər hakq aşığıdırsa, çağır, gəlsin. Deyir:
Aşıx, aşın bişdi, gəl.
Bişif yerə düşdü, gəl.
Yaxşının dar majalında
Aşıx yada düşdü, gəl.
Həmən dürmək-halva əlində aşığ girir içəri. Deyir, görürsənmi bu hakq aşığıdı.
V mətn
O öz sevgilisi Yaxşının dalınca gəlib Güləbirtə çıxmışdı. Yaxşını Sarı Aşığa buta verillər. O yuxuya gedir. Başbilənnər bilir ki, buna buta veriblər. Bu yuxudan ayılannan sora butasının dalınca getməlidi. Orda duranda deyir:
Aşıx dağ arasında,
Duman dağ arasında.
Şam kimi şölə çəkdim
Yandım dağ arasında.
Onnan sora öz butasının dalınca gedir.
VI mətn
Sarı Aşıx həmişə Yaxşıya yaxşı sözdər deyirmiş, onu tərifliyirmiş. Bir gün Yaxşı deyir ki, Sarı, maa bir qağış elə. Deyir, eliyərəm.
Mən aşıq alapara,
Gey sallan alapara.
Yaxşı bir oğlan doğa,
Onu da hal apara.
Dostları ilə paylaş: |
