Azərbaycan miLLİ elmlər akademiyasi folklor institutu azərbaycan folkloru antologiyasi (Cəbrayıl, Ağdam, Laçın, Qubadlı, Zəngilan, Ağcabədi və Kəlbəcər rayonlarından toplanmış folklor nümunələri) baki – “Nurlan“ – 2012

112. TORPAĞIN TAVAZASI
Şah Abbasın bir dəlləyi varmış, həmişə üzün ona qırxdırırmış. Bir gün üzün qırxanda dəlləy ülgücü diriyir xirtdəyinə. Deyir ki, şah, ya gərək qızını maa verəsən, ya da başını kəsəjəm. Deyəndə padşah qalır belə. Bıçax xirtəhdədi da. Deyir, verdim. Vəzir Allah­verdi xana deyir ki, başıma belə hadisə gəlib. Deyir, gəl burdan köçək. Vəzir Allahverdi burdan bir kisə torpax götürür, gedirlər.

Üç il keçir, beş il keçir, bu hadisə yaddan çıxır təmiz. Bir günnəri Vəzir Allahverdi xan torpağı səpir bunun ayağının altına. Üzün qırxanda dəlləy bir də deyir:

• 
  Şah, gərəh ya qızını verəsən mana, ya da başı kəsəjəm.
  

Nə qədər eliyir əmələ gəlmir, deyir, verdim. Deyir:

– Vəzir Allahverdi, axı bunun yadınnan çıxmışdı, noldu?

Deyir:

– Adə, onnan deyil ey. Torpax götürmüşdüm, onu tökmüş­düm ayağının altına, o torpağın tavazasındandı¹⁷. Burdan da köçək.