| VII mətn
Bizim kətçi Ələsgər qıçın yəhərdən aşırıf, fıştırıx çalırmış. Sultan bəy Ələsgərə deyif ki, Ələsgər, belə olmaz. Gedif bir evdə oturanda Ələsgər düz bunun ağzını nişan alır. Başın yana çöndərəndə güllə çənəsini sıyrır. Ələsgər qaçır Paşa bəyin üsdünə ki, Sultanı atdılar. Ağıl lazımdı da. Deyir ki, Ələsgər, mənim bir kürəyimi qaşı görüm. Kürəyini qaşıyanda deyir:
– Ələsgər, sən atmısan, əlin əsir. Dur burdan get, uşaqlar səni öldürər.
Deyif ki, Paşa bəy, nə bilirsən? Deyif:
Düşman düşmanın kürəyin qaşıyanda əlləri əsməlidi. Sənin əlin əsir. Dur burdan get.
Orda deyif ki, atan da yaxşı atıf, saxlıyan da yaxşı saxlıyıf.
Dostları ilə paylaş: |
