Azərbaycan miLLİ elmlər akademiyasi folklor institutu azərbaycan folkloru antologiyasi (Cəbrayıl, Ağdam, Laçın, Qubadlı, Zəngilan, Ağcabədi və Kəlbəcər rayonlarından toplanmış folklor nümunələri) baki – “Nurlan“ – 2012

12. ZAL OĞLU RÜSTƏM
Bir günnəri Zal bir yerə gedirmiş. Bir evdə qonax qalır. Orda arvadı özünə müta eliyir^*, yəni haram olmasın. Deyir ki, sənin bir oğ­lun olajax. Mən gedirəm, bir ildən də sora olsa, beş aydan da sora olsa, adını qoyarsan Rüsdəm. Arvadın bir oğlu olur, adını qo­yur Rüsdəm.

Padşah Zalı buraxmır. Bunnan əvvəl heylə bir şey varmış da, pəhlivannarı saxlıyıllarmış. Deyir ki, əşi, məni sən saxlıyırsan, qoy gedim mən vətənə. Dedi:

– Yox.

O qədər orda onu saxlıyır ki, Rüsdəm gəlir olur on beş yaşında. Bir gün bu, anasınnan soruşur:

– Ana, mənim atam olmuyuf?

Deyif:

– A bala, oluf.

Deyif:

– Adı nədi?

Deyif:

– Adı Zaldı.

Deyif:

– Ana, eşitmişəm Ərəbistanda belə bir padşah var, onun pəhli­vanının adı Zaldı. Gedirəm onu görəm.

Gedir ora. Bu uşax padşaha deyir ki, padşahi-aləm sağ olsun, Zalı sən saxlıyırsan? Axı bunnan da qüvvəli pəhlivannar var. Dedi:

– Kimdi ə?

Dedi:

– Mən.

Dedi:

– Sən uşaxsan axı.

Dedi:

– İnanmırsan?

Dedi:

– Yox.

Dedi:

– Qoy mən onnan görüşüm, onda bilərsən.

Gəldi. Dədəsi bunun çiyninnən tutdu, dedi:

– A bala, sən qüvvəlisən, mən?

Dedi:

– Mən.

Dedi:

– Ə, nə danışırsan, sən dünənki uşaxsan.

Dedi:

– Sənin əlin mənim çiynimdədi. Sən əlini mənim çiynimdən götür, sən mənnən qüvvətdi olarsan.

Deyir:

– Bə nəyə gəlmisən?

Deyir:

– Gəlmişəm səni görməyə.

Amma demir ey sən mənim atamsan, adını eşidif gəlmişəm. Rüsdəm bunnan püşü götürür. Zal bu uşağı götürür vurur yerə. Ye­rə vuranda görür ayə, bunda o qədər padxotdar var ki, bunu burax­sam duran kimi məni öldürəjəh. Yaxşısı budu elə bunun başını kəsim. Öz oğlunun başını kəsif. Bir kişi deyif ki, sən bu uşağın ba­şını kəsdin, günah elədin. Da demir ey, sənin oğlundu. O uşağı apa­rıf yuyuf basdırma. O, qırx günnən sora dirilif yer üzünün hökm­­darı olajax. Qırx onnan qalıf ey.

Zal otuz dokquz gün qujağında saxlıyıf dənizin qırağında. Deyif:

– Ə, yalandı bu.

Uşağı yerə qoyuf bir ovuc torpax götürüf bunun üsdünə səpəndə uşax partdıyır. Həmən adam gəlir deyir:

– Ey dili-qafil, sənə demədim qırx gün gözdə.

Dedi:

– Bilirsən nə var? Bu bir ənənə şəklini alar, hamı uşağını qırx gün qujağında saxlıyar ki, ölmüyəjəh. Allah onu qoymaz.