19. ABDAL QASIMIN ERMƏNİDƏN TOYUQ ALMASI
Avdal Qasım gedif ermənilərə deyirmiş ki, toyuğ alıcısıyam, gəlmişəm sizdən toyuğ alım. Hamı da bilirmiş ki, bu, Avdal Gülabdandı. Deyirmişdər ki, ara neçədən? Deyirmiş:
– Neçəyə sizə sərf eliyir?
– Toyuğun biri beş maatdan.
Hə, oldu. Deyirmiş ki, götürün gəlin, kimdə nə qədər var, gətsin.
İndi biri beşini, biri onunu, satacağı neçə dənədisə, tutuf gətirirmiş, bunun da at aravası varmış, yığırmış aravaya. Qutarannan sora aravadan yenir:
– Ə, yox e, mən səyfə yol verdim. Pul yadımnan çıxıf qalıf evdə. Alın bu iyirmi dənə toyux qalsın sizin yanınızda girov. Mən buları aparım, pulu gətirəndə qalanını götürüf gedərəm.
İndi bu Avdal Qasım gedənnən sora, bu erməni bir-biriynən danışırmış.
– Ara, o bizim öz toyuğumuzu özümüzə girov qoydu. O, Avdal Gülablı Qasımdı, o toyuğlar getdi.
Dostları ilə paylaş: |