Azərbaycan miLLİ elmlər akademiyasi folklor institutu azərbaycan folkloru antologiyasi (Cəbrayıl, Ağdam, Laçın, Qubadlı, Zəngilan, Ağcabədi və Kəlbəcər rayonlarından toplanmış folklor nümunələri) baki – “Nurlan“ – 2012

18. KƏMƏND QAYASI
Əli gavırı qıra-qıra aparıf. Dilinə and gəlmişmiş ki, dizimə qan çıxmıyınca əl götürmüyəjəm. Qıra-qıra, azca qalmışmış, diriyif o gədiyə. Belinnən qurşağını açıf qayaya kəmənd atıf. Qayanı əyif ki, orda gavırın toxumunu kəssin. Orda Allah-tala Həzrəti Cəbra­yıla deyif ki, ya Həzrəti Cəbrayıl, Əliyə denən, o da mənim millə­timdi, kəməndini çəhsin. Dağ da, deyir, indi həylə əyridi. Adı da qalıf Kəmənd qayası. Onu mən həylə eşitmişəm.
19. KƏKLİYİN AYAĞI NİYƏ QIRMIZIDIR?
I mətn

Peyğəmbərlərdən hansınısa gavır qavırmış. O da gedif girif qavağa, koğuşa. Gedif kəhlih də duruf qavağın qabağında, deyif: "Qaq-qaq-qabax". Gəlif görüflər peyğəmbər qabaxdadı. Onu çıxar­dıflar, öldürüflər. Gedif dimdiyini də, ayağını da basıf onun qanına. O da onnan qalıf. Onçün deyillər:

Kəhliyin qan ayağı,

Qan əli, qan ayağı.

Aşıx bir şey görüfdü,

Üç başı, on ayağı.

II mətn

Niyə göyərçinnərin ayağı qırmızıdı? O qurban olduğumun qanıdı da. Davadan oluf. Onda onun ayağı batıf o qurban olduğu­mun qanına. Göyərçinnər məlayikədi da.