39. İBRAHİMXƏLİL PEYĞƏMBƏR
İbrahimxəlil peyğəmbəri çox incidiflər. Hara qoyuflarsa, Allah-tala bının ölümünə, yanmağına icazə vermiyif. Yığıflar, yığıflar, yığıflar tayanı, bını qaldırıf qoyuflar başına, odu vuruflar. Bını məleykələr alıf şahpərinə, çəkif yuxarı. Yalav** olanda qaranquş gətirif bı yalavın üsdünə su atıf, bının yalavına. Deyiflər:
– Niyə həylə eliyirsən, sənin o suyun ona nağayrajax?
Deyif:
– Mən dosduğumu bildirirəm. Peyğəmbəri yandırıllar, mən də üsdünə su atıram.
Sohra kərtənkələ də gəlif. Allah lənət eləsin, ojağı üfürüf ki, yansın. Deyiflər:
– Niyə həylə eliyirsən?
Deyif:
– Mən düşmənçiliyimi bildirirəm.
Ojağ yanıf keçif. Gedif görüflər ki, İbrahimxəlil peyğəmbər külün içində gəzir. Bı nə yanıf, nə də ölüf. İbrahimxəlil peyğəmbər də onüçün qaranquşa damda yua verif ki, daldada yua qursun, balaları qırılmasın. Deyir:
Vırdım getdim suya mən,
Sudan aldım dua mən.
Qaranquşcan olmadım,
Damda çatam yua mən.
Kərtənkəliyə də lənət oxuyuf. Ona görə də kərtənkələ heylə pis oluf. Daşdarda gəzir kərtənkələ. Nəyə gərəhdi?
Dostları ilə paylaş: |
