52. AĞ DİVİN BARMAĞINI ÇATAN ƏLİ
Hanı duruf Diri dağı yeyliyən?
Qurbani kimi hax tərəfdən söylüyən.
Ərəsdun, Əflatun, Loğman bəs hanı?
Ağ devin barmağın çatan bəs hanı?
Ağ devin barmağını çatan Əlidi. Peyğəmbərin əmisi oğludu. Əli qırx il dünyada gəzənnən sohra oluf anadan.
Peyğəmbər bir gün Nil dəryasındaymış. Orda səhər namazını qılıf çiyinnərinə salam verəndə görüf ki, bir göyçəh oğlan uşağı qarqudan at minif gəlir. Deyif: “Allah, sən özün bu uşağı saxla”.
Deyif ki, baba, uşax sənsən, mən dəyiləm. Ordan yayınıf gəlif peyğəmbərin yolunu kəsif, qurşağını alıf buraxıf. Şir şəklində oluf. Sohra genə gəlif kəsif yolunu, çəliyini alıf buraxıf. Sohra genə gəlif kəsif yolunu, əmmaməsini alıf buraxıf. Peyğəmbər gələndə görüf ki, bu şir gənə oturuf. Deyif: “Mənim ayağıma tikan batıf, bunu çıxart”. Çıxardanda deyif ki, baba, ala qurşağıı da verim, çəliyi də, əmmaməni də.
Gəlif görür ki, bı ağ dev gündə yeddi adamı vırır şişə, yeyir. Gəlir uşax şəklində bına bir gilənar dənəsi atıf. – “Ala bını sındır görüm”. Dev bını sındıranda sındıra bilmiyif. Əlləri yapışıf bir-birinə. Sohra da gəlif uşax şəklində bının yatdığı yerdə ayaxlarını çatıf, əllərini çatıf. Ağ dev qalıf yerdə zırıldıya-zırıldıya.
İndi, bala, Əliyə Allah da deməh olmaz, Allahdan alçax da deməh olmaz.
Dostları ilə paylaş: |
