10. NƏHƏNG İNSANLAR HAQQINDA
Rustam Zal böyüh pəhlivan oluf. O vaxdı da adamlar çox yekə imiş. Deyir, bir gün Rustam Zal səhrada gəzdiyi yerdə bizim kimi balaja adamlardan birin tapır. Qavalıyır tutur, qoyur çəhmənin boğazına. Gəlir evə. Evdə yeməh yediyi yerdə yadına düşür ki, çəhmənin boğazına nəsə qoyuf. Çıxardır anasına deyir ki, ay ana, buna bax ey, sən Allah. Belə insannar var. Bunnan nə olajax? Arvad deyir ki, bala, dünyanı olar yeyəjəh. Deyir:
– Bu nədi, özü də dünyanı yeyə?
Deyir:
– Olar dünyanı elimnən yeyəjəh.
Nəysə, bunu saxlıyıllar, evdə əhilləşdirillər. Bir gün Rustam Zal səfərə gedəndə deyir:
– Ay ana, deyirsən ki, bular dünyanı elimnən yeyəjəh. Əgər heylə bir şey varsa, bu getsin mənim atımı aşsın, yəhərrəsin, yüyənnəsin.
Bunu başa salır. Bu gedir arpanı tökür, at başın əyəndə noxdanı vurur başına. Gətirir atı alçax yerdən qoyur, özü də qəlbi yerdə durur. Yəhəri qoyur atın belinə, gətirir Rustam Zalın qarşısına.
Deyir:
– Ana, düz deyirsən, dünyanı balaja insannar yeyəjəh.
Dostları ilə paylaş: |
