76. ƏLI BULAĞI**
Əli bulağı vardı. Çox hündür bir dağın başınnan çıxırdı. Onun böyründə də bir daş varıdı, yekə daş idi. İnsanın beş dənə barmağı batmışdı o daşa. Bunu mən yaşda kimnən soruşsan sənə deyər. Şıxlı dağı vardı. Guya Həzrət Əli gəlif çıxıf ora, deyilənə görə, qoşun susuzduxdan batırmış. Deyif ki, bu daşı atıram, bu daş hara düşsə, su ordan çıxajax. Gedif ordan su için. Daş da gəlif düşüf ora, ordan da su çıxıf.
Qaya vardı, görürdün ki, bu qayaynan yoxuşa at çıxıf. Atın ayaxlarının rəddi düşmüşdü.
Əli bulağına ziyarata gedərdilər. Yolun qırağında idi. Gedif orda qurban kəsirdih, yeməyi bişirirdih, kim yolnan gəlirdisə, dəvət eliyirdih, gəlif orda bir tikə çörəyini yeyif gedirdi. Həzrət Əlinin yolunda verirdih o ehsanı. Kimsə ora heyvan aparanda deyirdi ya Allah, sən maa kömək elə bu qazannar hazır olanda kimsə gəlif çıxsın. Elə bil qazan hazır olan kimi adam gəlif çıxırdı. Ora arax içən adamı qoymurdux. Adam vardı, arax içirdi, gedif o bulaxdan su içməzdi. O bulağın bir ovuc suyu olardı. Amma bir dənə gomuş ağzını diriyirdi ora, qutara bilmirdi. Belə sirrəri vardı.
Dostları ilə paylaş: |
