AŞIQ ƏLƏSGƏRİN “DÜNYADA” QOŞMASI
Ələsgərin sözünnən bilirəm. Ələsgər Göyçə mahalınnan duruf, sazı götürüf Qarabağ mahalına toya gəlirmiş. Gəlir, orda kətdər var. O kəndin birinə gələndə görür ki, bir dənə qız uşağıynan bir cavan oğlan bir-birrərini belə qucaxlıyıf, sel aparırmış, su çıxardıf qırağa. Həə, bıllara baxır, sazı köynəhdən çıxardır. Deyir:
Qafıl könül, bı nə yoldu tutufsan,
Sərf edirsən nə kamaldı dünyada?
Dövlətə qul oluf, gül tək aşma,
Çox sizin təki güllər soldu dünyada.
Küfürdən qəlbində bərkitmə barı,
Tof dəyər, dağıdar burcu-hasarı.
Sizin tək ağ, gözəl şahmarı,
Fələh kəməndinə saldı dünyada.
Fələh gülən çox nizamları
Zülümnən yandırıf sənin şamların.
Hayıf cavannarın gülən damların
Marmura57 qismət oldu dünyada.
Bir də deyir:
Guşumda sərqadı, sinəmdə dağdı,
Ağlını unutmaz necə ki sağdı.
Devlətdən qismətin beş həşin58 ağdı,
Çəhdiyin qovğadı, qaldı dünyada.
Axırda deyir:
Yığılar məxluqat, qurular mənşər,
Boyunlarda kəfən, əllərdə dəfdər.
Onda vay halına, yazıx Ələsgər,
Özün getdin, sözün qaldı dünyada.
Dostları ilə paylaş: | 
