Birinci fəsil: İnqilabı, quruluşu və ölkəni müdafiə etməkdə fəhlələrin rolu

Hegemonizm xalqımızın öz prinsipial və İslam mövqelərindən əl çəkməsini istəyir!

Mənim əzizlərim! Müsəlman ölkəmiz bu gün müharibə illərində olduğu kimi çox mühüm və həssas bir keçid dövründədir; onda bir cür idi, indi də bir cür. Bu dövrdə ölkəmizin xaricində olan düşmənlərimiz - yəni hegemon dövlətlər və onların müttəfiqləri oturub gözlərini İrana dikiblər ki, xalqı öz prinsipial İslam mövqelərindən endirə biləcəklər, yoxsa yox. Səyləri budur.

Baxın, dünyada başında bir neçə hegemon ölkənin - yəni ABŞ və bəzi Avropa ölkələrinin durduğu bir silsilə vardır. Onlar özlərini dünyanın inkişaf etmiş ölkələri sayırlar. Bunlar silsilənin başındadırlar, arxalarında da kiçik, yoxsul və zəif ölkələr, antidemokratik hökumətlər durur və həmin silsilə vasitəsi ilə bir tərəfə çəkilirlər. O silsilə ölkələr arxadakı ölkələri özləri istədikləri hər bir işə və seçdikləri hər bir istiqamətə məcbur edirlər. Bu yazıqlar da o hegemonları hegemonluğa vərdiş etdirmişlər. Bu iki qrupun işi uşaqların oynadığı bir oyuna bənzəyir; bir neçə nəfər öndə dayanır və digərləri onların ətəyindən tutub arxalarınca yüyürür, hərəkət edirlər. Mənim fikrimcə, bugünkü hegemon və zalım dövlətlərin hegemonluğunun təqsiri böyük həddə öz zəiflikləri ucbatından onları həyasızlığa, artıq gözləntiyə və hegemonluğa vərdiş etdirmiş rejimlərin boynuna düşür.

Bu arada müsəlman İran 17-18 ildir ki, bu ölkələrə müraciətlə deyir: Özünüz olun, müstəqil olun, öz xalqlarınıza diqqət yetirin, özünüzü idarə edin, öz mədəniyyətinizə, müstəqilliyinizə və yolunuza sadiq olun; nə üçün başqalarının ardınca gedirsiniz? İran hökumətinin və xalqının özü də dağ kimi dayanıb onların həyasızlıqlarına və hegemonluqlarına təslim olmur. Halbuki keçmişdə İran da ən gerilərdə durub öndəkinin ətəyini tutan, bunların ardınca qaçıb hərəkət edən ölkələrdən biri idi.

Müharibə bitdikdən sonra dedilər ki, indi müharibə bitib, bəlkə İran dövlətinin və xalqının quruculuğa başlamaq istədiyi vəziyyətdə zəruri məsələlərdə təzyiq göstərməklə onu öz mövqeyindən uzaqlaşdırıb yenə də hegemon ölkələrin ardıcılı olmağa vadar edə bilək. Amma gördülər ki, olmadı, xalqımız bu illər boyunca da Allahın lütfü ilə inkişaf yolunu keçmiş, ölkə inkişafı istiqamətində böyük addımlar atmış və çoxlu işlər görmüşdür, həm də beynəlxalq məsələlərdəki siyasi mövqeləri baxımından öz mövqelərini günbəgün daha açıq, daha aydın və daha qətiyyətli etmiş, onlara təslim olmamışdır. Buna görə də təzyiq göstərmək istəyirlər.¹⁴¹