Eşleştirme Projesi tr 08 ib en 03

Şekil xx: Bir gecikmeli koklaştırma ünitesinin basitleştirilmiş proses akış diyagramı

Gecikmeli koklaştırma şarjı olan artık yağlar ilk olarak bir fraksiyonlama kolonuna gönderilir ve burada daha hafif artık maddeler çekilir ve ağır uçlar yoğunlaşır (Şekil xx'te gösterilmemiştir). Ağır uçlar giderilir, bir fırında ısıtılır ve sonra kok dramı denen yalıtılmış bir tanka gönderilir ve burada kırma gerçekleşir. Akışkan koklaştırma durumunda bir akışkan yatak kullanılır. Gecikmeli koklaştırma ürünlerinin kalite ve verimlerine katkıda bulunan ana proses değişkenleri sıcaklık (440 – 450 °C), basınç (1.5 – 7.0 barg) ve geri dönüşüm oranıdır. Kok dramı ürünle dolduğunda, besleme boş bir paralel drama (Şekil xx'te kesikli çizgilerle gösterilen dram) gönderilir.

Kok dramı dolduğunda hidrokarbon buharlarını gidermek için buhar enjekte edilir. Sonra da kok yatağı suyla soğutulur (quench) ve koklar yüksek basınçlı suyla kesilir. Kesici su, tahsis edilmiş çöktürme bölümüne geçer ve burada kok katılar çökerek berraklaşan su geri dönüştürülür. Islak yeşil kok belirlenen açık hammadde stoklarına nakledilir; burada su boşaltılarak geri dönüştürülür. Yeşil kok satılmaya ve enerji üretimi için kullanılmaya hazırdır. Gecikmeli koklaştırmada beslemenin ürünlere dönüşüm verimi genellikle %80'in üstündedir (%25-30'u koka, %65 -75'i hafif ürünlere dönüşür). Besleme stoğunun her bir tonu için 0.13 ton petrol koku üretilir.

Kok dramlarına gelen ve kırılmış daha hafif hidrokarbon ürünleri, hidrojen sülfit ve amonyak içeren sıcak buharlar fraksiyonlayıcıya geri gönderilir ve burada kirli(sour) gaz arıtma sisteminde işlemden geçirilebilir veya ara ürünler olarak çekilebilirler. Yoğunlaşan hidrokarbonlar yeniden işlenir ve toplanan su, kok tamburu söndürme veya kesme işlemlerinde tekrar kullanılır. Geriye kalan buharlar yaygın olarak flaresistemine gönderilir. Normalde nafta gibi ürünler daha da işlenmek üzere tamamen nafta hidrojen ile muameleye gönderilir. Daha ağır ürünler, uygun bir hidrojen ile muameleden sonra katalitik dönüştürme için elverişli bir şarj haline gelir. Gazyağı harmanlama havuzuna gönderilmeden önce hafif yağın daha da arıtılması gerekir. Ağır gazyağı, hafif bileşenlere daha fazla dönüşüm için tercihen bir hidrokrakerhidrokraking ünitesine (Bölüm 2.12) gönderilir. Eğer kraking (kırma) üniteleri mevcut değilse ağır akaryakıt havuzuna karıştırılır.

Kalsinatör

Belirli uygulamalar için, kullanılmadan veya satılmadan önce yeşil kokun kalsine edilmesi gerekir. Yakma fırınlarında doğrudan yakıt gazı veya kok ince tanecikleri tahliye ucunda yakılır. Kok, 1380 ºC'ye kadar kalsine edilerek uçucu maddeler uzaklaştırılır ve fırın içinde yakılır. Besleme ucundan çıkan atık gazlar yakılarak artıklar ve kok ince tanecikleri yakılır. Sıcak baca gazları bir atık ısı kazanından ve çoklu siklonla gaz temizleme ünitesinden geçer. Siklonlardan toplanan ince tanecikler, pnömatik olarak çıkış hava filtreli bir siloya nakledilir. Kalsine edilmiş kok bir döner doğrudan su enjeksiyonuna tahliye edilir. Soğutucudan gelen çıkış gazları çoklu siklonlar gaz temizlemeye ve su yıkayıcıya geçer. Toplanan siklon ince tanecikleri ürüne geri dönüştürülebilir (ki bunun üzerine bir toz bastırıcı olarak yağ spreylenir) veya yakılabilir ya da bir yakıt olarak satılabilir.

Esnek koklaştırma

Esnek koklaştırma prosesi, tipik olarak vakum kalıntının ağırlıkça %84 – 88'ini gaz ve sıvı ürünlere dönüştürür. Neredeyse beslemedeki tüm metaller, prosesten arındırılan katıların %2'sinde derişiktir. Esnek koklaştırma, koklaştırma ve gazlaştırmanın tamamen entegre olduğu çok güçlü bir prosestir. Bu proses, klasik gecikmeli koklaştırıcıya kıyasla çalışma ve işgücü yoğunluğu açısından daha gelişmiştir.

Esnek koklaştırma prosesinde üç ana tank kullanılır: reaktör, ısıtıcı ve gazlaştırıcı. Bu sistem, yardımcı tesisler olarak ise bir ısıtıcı üst soğutma sistemi ve bir ince tanecik giderme sistemi, bir kok gaz sülfür geri kazanım ünitesi ve reaktör üst yıkayıcı içerir (bkz. Şekil xx). Önısıtılmış vakum kalıntısı beslemesi reaktöre spreylenir ve burada tipik olarak 510 – 540 °C'de termal olarak kırılır. Yeni oluşan kok, akışkan devridaim kok taneciklerinin yüzeyine çökertilir. Kok, gazlaştırıcıda yüksek sıcaklıklarda (tipik olarak 850 - 1000 °C'de) hava ve buharla reaksiyona girerek kok gazı, bir hidrojen, karbonmonoksit, karbondioksit ve azot karışımı oluşturur. Koktaki sülfür gazlaştırıcıda daha çok hidrojen sülfite ve eser miktarda karbonil sülfite (COS) dönüştürülür. Koktaki azot ise amonyak ve azota dönüştürülür. Saf oksijenle beslenen normal gazlaştırıcıların aksine esnek koklaştırma gazlaştırıcıya hava beslenir ve sonuçta yüksek miktarda inert azot içerdiğinden nispeten düşük bir kalori değerine sahip bir kok gazı elde edilir.

Reaktörden gelen kırılmış hidrokarbon buhar ürünü, kok parçacıklarını gidermek için siklonlardan geçirilir ve ardından reaktörün tepesinde bulunan bir yıkayıcı bölmesinde söndürülür. 510 – 520 °C'nin üzerinde kaynayan maddeler yıkayıcıda yoğunlaşır ve reaktöre geri döndürülür. Daha hafif maddeler üst konvansiyonel fraksiyonlama, gaz sıkıştırma ve hafif uçlar için geri kazanım bölümlerine gider. Ürünlerde yapılan işlemler ve bunların kullanımı daha önce gecikmeli koklaştırıcıda açıklananlara çok benzer. Koklaştırma proseslerinin fraksiyonlayıcısından çıkan basınç düşüşü flare’a ve kok dramlarından söndürme kule(quench tower) sistemine geçer.