Gecenin karanliğinda doğan işIK

Şahâdet sırrını bilsin,

Dostun haremine girsin,

Zevk u sefâsına ersin,

Halk yüzünden Hakk’ı sevsin.

Kulluğunu zevk eylesin,

Hakk’ı, bâtılı fark etsin,

Şer’i libâsı giyinsin,

Halk yüzünden Hakk’ı sevsin.

Kesret, vahdet bir eylesin,

Perdelerden öte geçsin,

Harfsiz, savtsız sohbet etsin,

Halk yüzünden Hakk’ı sevsin.

Urûç etsin, nüzûl etsin,

Daima mi’raç eylesin,

SABRİ, gayri ne söylesin,

Halk yüzünden Hakk’ı sevsin.

Tosunlu, 14.10.1993

Tarikatların Dejenere Oluşu!

Sakın ha, avam itikadıyla Allah’ı gelecekte mezarlığın ötesine koymak, peygamberi de 1400 sene evvel öldürmek gafletine düşmeyin!..

Seyr i Sülûk Etmek İsteyen Kardeşime!

Akl-ı selîminle dinle ve düşün. Hiçbir varlık size engel olmasın, hedefinizden alıkoymasın. Sûret ve şekil dikkat et aldatmasın!

İnsanlar sarhoştur, makâm, şan, şöhret sarhoşu. Yükseldikçe mesûliyetini kaybediyorlar. Kendilerini derleyip toparlayamıyorlar. Akıntıya kaptırıyorlar kendilerini. Şeyhlikler de böyle oluyor.

Şeyh, mânen görevli olandır. İlhâm tecellîsinin mazharı. İlhâm kaynakları çalışan, etrafına mânevî ruh verebilendir. Bütün hâl ve harekatı kontrollü, sözü sohbeti murakabelidir.

Bu mânevî makama yükselen kişilerin ilhâm kaynağı, tenezzül ve tevazusu olacak. Aynı zamanda ihvân olacak, dervişân olacak. Onları sevmek, gönüllerine girmek, gönüllerini fethetmek, o sevgiyle mânevî tedavilerini yapabilmek maddeden mânâya, mukayyetten mutlağa geçirebilmek, üzerine almış olduğu mânevî mesuliyeti büyük görevin idrâki, anlayışı içerisinde olmak...

Hani derler ya ki: “Şeyh uçmaz da müridan şeyhini uçurur!” onu efsaneleştirir. Bilmediği, zevk edemediği, gerçek mânâsını müdrik olmadığı hâl ve hareketlerini vasıflandırırlar:

- Aman efendim, ben böyle değilim!” dese de,

- Estağfirullah, sen daha büyüklere lâyıksın. Ne tenezzül ne tevazu efendim...” diyerek riyakâr, şımarık, bu riyakârlığı ile kendisine pay arayanlar, kısa zamanda da kendilerini birer şeyh olarak görürler.

-Ah, bizim efendi gibi var mı!..”

En çok metheden, parsayı toplar. İşte tarîkatların dejenere oluşu...

Şeyhlerin şeyh olmayıp da olmak, ermek, bilmek hastalığına yakalanmaları...

Geçmiş velilerin kitaplarından hikayeler, nakiller, bazı harikulâdeliklerden bahsederek kendilerini esrarengiz perde arkasına sokmaya çalışanlar...

Bunlar doğrudan doğruya tevhîd düşmanları! Gerçek ehl-i tevhîdin yolunun engelleri, taş attıranlar... Erkân ve âdâbın dışında, Kur’an-ı Kerîm’in ve Hadîs-i Nebeviye’nin haricinde hedefe ulaşmak mümkün mü!?

İşte ehl-i kemâlin sözü:

“Uydun zındık sözüne

Mürşit dedin kendine

Senden derviş olanlar

Bir kızıl şeytan olur.” buyrulduğu gibi.

Aman Rabbim, safsatalar, bâtıl itikatlar, ifrat ve tefritler, hayâl ve evhamlar, gerçeklerden uzak bir sürü lâf ve güzâflar...

Bunları tevhît gibi gösteremeye kalkan bir sürü sahte ve riyâkârlar... Bunların hâl ve hareketleri ihvânımıza, Hak yolcularına ders olmalıdır. Ne kadar tenezzül tevazu göstersek, şükren secde etsek az! Ne mutlu hakiki mürşidi bulana!

O mürşid-i hakiki ki, her okuyuşta Kur’an’ın hikmetiyle dolmuş, rehber Kur'an-ı Kerîm’i göstermiş, fenâfillâhta erimiş, nâm u nişânı kalmamış, bekâ-yı vahdette ilhâm tecellîsinin mazharı. Zâhiri halk ile bâtını Hak şuhudu içerisinde tevhîdi mutlaktan almakta ve vermekte.

“Festakîm kema ümirte” âyetinin gerçek sahibi. Velâyet ve Nübüvvetin tasarrufunda liyâkat sahibi. Vâris-i Nebi, Nâib-i Hak! Kenz-i mahfinin mahremiyet üyesi.

Rabbim, bu yüce inanları aramızdan eksik etmesin.

Bu zât-ı muhteremlerin nefhasında hayat-ı ebediye vardır. Dirileri fenâfillâh .. Ölülere ruh nefhederler, hayat bahşederler. Bu Hak dostları müridânını, dervişânı yan etkenlerden, nefsaniyetten, geçmiş ve gelecek evhâmından hâle getirirler.

Aman Rabbim! Gerçek mühür sahibi bu mümtaz zât-ı muhteremlere hizmet, kelâmını Hak’tan duymak, hürmet ve saygıda eksiklik etmemek ne büyük mutluluk!

Ruhu şâd olsun Efendi Hz.’lerimiz, efendisi Hasan Fehmi’si hakkında “Şeyhim benim, Efendim benim, cânım benim! Ayniyetim benim, herşeyim benim!..” Efendisine eksiksiz inandığını defalarca ifade eder, gözü yaşarırdı.

“Varmazsa yolum şeyhime

Sürmezse merhem yâreme

Vâ fırkatâ va hasretâ”

Koca Mevlâna:

“Ey dünyanın dengesini değiştiren, güneşi, ayı başka hâle sokan, ey Tebriz’den doğan hakikat güneşi! Doğmasaydın âleme sen, karanlıkta kalırdı cihan. O zaman ne sen olurdun ne de ben!”

Gerçek aşk tecellîsinin mazharı olan ilâhî nûrun pervaneleri devr-i âlem oldular. İfade edecek lisân bulamadılar. Bildiler, bildiremediler. Aklı fikretmez o hâli fehm ü hâl!

Efendimiz Hazretleri-Ruhu şâd olsun!-:

“Tevhîd ilmini toprağa gömmeyelim; alın alın. Size mutlaktan tevhîdi verebilmek için fenâfillâhta eridik, ender fenâda hayat bulduk. Kelâm-ı Hak’la sohbet edebilmek için telkîne riayet, emre itaat, sadâkat ve samimiyetimizde eksiklik etmemek için azamî gayret sarfettik.

Dinleyin beni. Arkamdan karanlıklarda bir şey aramayın. Hayâl, evhâm ile Allah, Muhammed evhâmına kapılıp nefsinize göre taklidinize göre tevhîd etmeyin. Ona tevhît denmez.

Tevhît , îmân-ı kâmilde, gerçek telkîne riâyet etmede. Ol bir pirden mü’minin kalbine ilka olur.

Sultanlar sultanı tenezzül tevazuda erimiş, gerçek insanlığın örneğini göstermiş, yokluk âleminde, yoklukta saltanat kurmuş, gerçek kendisini tanıyanlara hayat-ı ebediye bahşetmiş. O tarife sığmaz. O sultan, o sultan tarife sığmaz.

“Şeyhim şahâdet verdirir.

Sırat, mîzândan geçirir.

Dostun nikabın açtırır.

Cânım kurban cânânıma.”

Rabbim! Zât-ı Hakk’ın mazharı olan üstadlarımızın himmetlerini üzerimden eksik etme. İlhâm tecellîne mazhar kıl. “Emir senden söz senindir / Şeyhim delil oldu bana” anlamı, şuhûdu ve yaşantısı içerisinde zevkiyap olmak bize ve dostlarımıza nasip et.